İslâm Bey - Meğer ne talihsiz adammışım! Seni yanımda gördükçe ne sanıyorum bilir misin? Bir melek benim için gökleri bırakmış da bu kara topraklara inmiş sanıyorum. Kendimi şeytandan alçak görüyorum. Kendi kendime, şeytan insanı aldatır, ben bir meleği kandırdım diyorum. A çocuk! Niçin benim için bu hâllere geldin? Niçin o güzel vücudunu benim yolumda toprak edeceksin?
Zekiye - Ah! Gönlümü de âhirete parça parça göndermek mi istiyorsun?
Hem mağdursun, hem suçlu hissediyorsun.
Benim bütün bu yaşananları nasıl bir duygu içinde yaşadığımı da sana anlatabilmem mümkün değil. Kurduğum hiçbir cümlenin neler yaşadığımı anlatabilmesi mümkün değil. Sonuçta benim eşimde, bu ülkede, bu gelenek ve göreneklerle, erkek egemen sistemin kültürünü alarak yetişmiş birisidir. Onu kaybetme riskini göze alamadım. Nikâhımıza bir gün kala bir doktora giderek kızlık zarını diktirdim.Gerçi bu hiç hoşuma gitmedi ama başka çarem yoktu.Bu yaptığımı düşündükçe, evliliğimi bir yalanın üzerine kurduğumun farkındayım. İnan ki bu beni çok ama çok rahatsız ediyor. Ama ne yapabilirim ki? Hem sevdiğim insandan tecavüze uğradığımı sakladım, hem de kızlık zarımı diktirerek onu kandırdım. Tek tesellim buna mecbur olmamdı. Yara benimdi ve ben yaramı sevdiğime göstermek istemiyordum. Aşıktım, aşkımı korudum sadece. Onu kaybedemezdim. Kaybetmekten ölesiye korktum.
