Korkardım.
Yanlış insanı sevmekten,
Kontrol edemeyeceğimi bildiğim duygularımın, açığa çıkmasından
Yalnız ben bilirdim ki, sevince kendimi hiçe sayacağımı
Olmadı...
Yılların içimde oluşturduğu tüm sevginin dönüp dolaşıp bana geri gelmesi hiç makbul olmadı
Aşk yalnızca bir kez yaşanır derdim hep.
Bir kez seversin birini doyasıya
Sınırları olmayan tek şeydi bu insan yaşamında
Nereye kadar sürecekti?
Acımdan ölene kadar sürmemeliydi
Elbette ki insan bir noktadan sonra kendine gelecekti
Ancak o noktaya ulaşana kadar, daima yalnız bırakılacaktı
Sanki dostlarım zor günümde beni yalnız bırakmak için hazır da bekliyor gibilerdi
Sadece gülüyordum
Hayatın ağırlığı yüzüme kaz tüyünden bir yastık gibi ifade bırakıyordu
Kalbimde ise kor bir ateş
Bir türlü dışarıya vuramadım bunu
Ne yapmalıydım?
Sence insanlar beni anlayabilir mi?
Bu hisleri yalnızca ben mi yaşıyorum?
Anlaşılmayacak hiçbir yanım yok
Apaçık ortadayım işte
Kahroluyorum baksanıza!
instagram.com/aksinedogru