Yüzleşmek istemediğimiz, her seferinde görmezden gelip yanından teğet geçtiğimiz gerçeklerimiz gün gelir bizi köşeye sıkıştırır. Ben buradayım, beni gör, beni kabul et ya da değiştirebiliyorsan değiştir der. Köşeye sıkıştığımızda hemen suçlayacak bir şeyler buluveririz. Suçlu çoğu kez geçmişte olanlardır, suçlu çoğu kez bizim dışımızdaki herkes ve her şeydir. Köşeye sıkışmış biz saldırganlaşırız. Yüzleşmek istemediğimiz gerçeğimizden dolayı isyan ederiz, haykırırız. Ne zaman ki, kendi gerçeğimizin sorumluluğunu alırız, işte o zaman büyürüz.