Canının yanması mı, yoksa başka birinin acısının sorumlusu olduğunu bilmek mi daha beterdi?
İnsanların başına ne geldiğini asla bilemeyiz. Kapalı kapılar ardında evlerde nelerin olup bittiğini, ne sırların gizlendiğini...
Sayfa 60Kitabı okuyor
Çocukluk artık büyük ölçüde kapalı kapılar ardında yaşanıyor, oyun oynama fırsatı bulduklarında da yetişkinlerin gözetimi altında ya da ekran başında oluyorlar. Çocukların okulda vakit geçirme tarzları da ciddi ölçüde değişti. ABD ve İngiltere'deki okul sistemleri siyasetçiler tarafından yeniden tasarlandı; öğretmenler zamanlarının çoğunu çocukları testlere hazırlayarak geçirmek zorunda kalıyorlar artık. ABD'de ilkokulların sadece yüzde 73'ünde te neffüs denebilecek bir şey var. Serbestçe oyun oynamak ve çevreyi incelemek kaybolup gitmiş durumda. Bu değişimler o kadar çabuk ve hep birlikte gerçekleşti ki, bu dönüşümün çocukların dikkat ve odaklanma becerisi üstündeki etkilerini bilimsel olarak ölçmek çok guç.
Sayfa 237 - Metis YayınlarıKitabı okuyor
İçinde bulunduğum tehlikeyi fark etmediğim için kızma bana.Oğlunun varlığını bilmeyi hak ettiğin halde seni yüzüstü bıraktığım için kızma bana ! Bu berbat duruma pozitif yaklaşmaya çalıştığım için kızma bana !
Sen seviyorum demesen de olur Derwent..
"Çünkü onu döversin"
"Kim bilir" yumruk yaptığı baştaki eline dalgın dalgın baktı "Belki de onu öldürürüm"
"Çok öfkeli olmalısın. Dairenin alt üst etmiş. Bütün perdeleri.. salondaki halı.. "
"Hiçbiri zerre kadar umurumda değil"
"Ama duygunun ismi bu. Birini düşündüğünde hislerinin kabarıp göğsüne sığmayacakmış gibi hissettirmesine böyle denmiyor mu? Onu görmediğinde endişelenmene, sinirini bozmasına ve pek anlaşamamanıza rağmen onu gördüğünde her şeyin gözüne daha güzel gözükmesine? Bunun adı sevgi değil mi?