Sistem, bu az çok yoğun din eğitimine tabi tuttuğu çocuklara gelecekte istihdam sağlamayı da taahhüt etmez. Bu genç yetişkinler gelecekte işsizliğe ve yoksulluğa düştüğünde, kapitalist sistemden ziyade Tanrı’nın kendilerine tayin ettiği kaderlerini suçlamaya psikolojik olarak hazırlanırlar. Başlarına gelen kötü şeyleri sanki daha önce işledikleri suçların cezası veya günahların bedeliymiş gibi düşünme eğilimi içselleştirilmektedir. Sisteme yönelik bir eleştirinin önü böylece kesilmiştir. Eğitimin düzeyini genel olarak düşürerek öğrenme hevesini kaybetmiş, teolojik metafizik fikirlere teslim olmuş yurttaşlar üreten postsekülarizm, insanların çok az ücret aldığı, yoksul olduğu, otoriter hükümetleri desteklemeye devam ettiği neoliberal ekonomiye pekala eşlik eder.