Aşık Veysel
Dost dost diye nicesine sarıldım
Benim sadık yârim kara topraktır
Beyhude dolandım boşa yoruldum
Benim sadık yârim kara topraktır.
Sayfa 198 - Alfa KitapKitabı okuyor
Kara bir bulut, ıssız bir gece... Bir umut, o kanla çocukların gözlerinde...
Akıp giden kan sanmayın, sizin gördüğünüz kırmızı
Bir devrin utancıdır riyakâr yüzlerde.
Sayfa 105Kitabı okudu
"Anlayacağınız, bana rastlayan bu büyü kara büyüymüş
ama ben beyaz bir dilek dilemiştim."
Sayfa 75Kitabı okudu
Bir kişi bile yeter insanın kara kara kuyulardan çıkmasına, gerçekten varsa yeter. Hatta sana bir sır vereyim mi, o kişi kendin bile olabilirsin.
Gözlerine kara gözlükler takıp sonra da güneşi göremediğini söylüyorsun.
Güneş ışınları neyse kara toprak için
Gerçek aydınlanma odur bu dünyada doğanlara.
'İnsan, insanın aslıdır' ve insanın sılası da, aslı da, yalnızlığıdır. Öyle olmasa şehirler, yani kara parçalan varken, adalar olmazdı.
Sayfa 129Kitabı okuyor
— Gurbet ademden kara, hasret ölümden acı.
Ne zaman tükenecek bu yollar, arabacı?
— Henüz bana "Yolunun sonu budur!" denmedi,
Ben ömrümü harcadım, bu yollar tükenmedi.
"Hatta belki de hayatında ilk kez ölmeyi düşünen bir adam. Ölüp yok olmayı, kara karışmayı."
Sayfa 13 - Doğan Kitap
