SON DURAK İNMELİ
Zaten yine bilmeden gece olacak,
Sadece döndüğümü hatırlayarak bu yollardan.
Sabah silinecek hafızamdan,
Her gördüğüm insan,
Elbet anı bile olmayacak.
İşte şimdi unuttum,
Durduğum yerde zamanı.
Sahanlığa vardığında herkes onu kucakladı, o andaki koşullar bunu gerektiriyordu, çünkü insan, gerçek dostlarını kara gününde, yaşadığı o talihsizlik ânında tanıyordu.
Cehennemden yankılanan kahkahaları duy kulaklarım. Yeraltındaki fokurtuyu, yeryüzündeki iyi insanların ağzına çal nefret cini. Ve onlar da refah ve mutluluk diye sayıklayıp boşluğa doğru yürüsünler. Seni överim vücudum. Sensin yüreğimdeki kara ejderin sığınağı. Sensin yüreğimdeki ıstırabın, huzurun kaynağı. Sensin kırbaçlayan erdemlerimi, dağlayan haysiyetimi.
Sayfa 37Kitabı okuyor
𝑩𝒂𝒛ı 𝒌𝒊𝒕𝒂𝒑𝒍𝒂𝒓 𝒈𝒆𝒕𝒊𝒓𝒆𝒄𝒆ğ𝒊𝒎 𝒔𝒂𝒏𝒂. 𝑶𝒌𝒖 𝒐𝒏𝒍𝒂𝒓ı 𝒎𝒖𝒕𝒍𝒂𝒌𝒂.
Sayfa 56 - April yayıncılıkKitabı okuyor
Ne zaman seni ansam; hayalimde hep o şiir var;
"Önde zeytin ağaçları arkasında yar."
Sanki o sonbaharı seninle yaşıyorum,
Kara saplı bıçağı sırtımda taşıyorum.
Neyleyim Bedri Rahmi dalları neyleyim,
Şiir yazmadığın bunca yılları neyleyim...
Koşsam, sarılsam
Tutunsam yoksun
Ruhumun kara boşluğunda
Sen or'da yoksun,
Anne. Umarım görüp üzülmezsin ama, Sen orda yoksun, Hiç olmadın.