Sığırcıkların sesleri, benek benek, yeşil, sivri güzel gagalı, kapkara gözlü, yeri göğü dellendirirdi. Bir kara bulut gibi gelirler ağacın üstünü sarıverirlerdi. Kulakları sağır edercesine. Dallar arasında yüzlerce kuş yuvası. Sarı ağızlı civcivler. Boyunlarını uzatmışlar, ağızları sonuna kadar açılmış, büyük bir telâşta, çırpınma, bağırmada.
Bir ara Toros dağları toz direklerinin ardında yitti. Birden de ortalık karardı. Bu, bir an sürdü. Sonra ortalık gün doğmuşcana yeniden açıldı. Ortada dümdüz, yunmuş arınmış, ıssız, sabah güneşinde kalmışlığın tazeliğinde, azıcık da tüten, yanık ot kokusuyla kokan dümdüz bir ova kaldı.
Ovanın üstünden benek benek, bulutların gölgeleri geçiyordu, akarak.
Bir de ovanın ortasında, ötelerde, uzakta, kara bir leke gibi Hemite dağından yana doğru ağır ağır giden, atının başı yere değecek kadar sarkmış ölgün bitkin bir atlı.
Sayfa 14Kitabı okudu
Güzel, serin bir sabahtı; küçük benek benek bulutlar, açık mavi gökyüzünde kuzu postları gibi duruyordu; yaprakların ve otların üzerine küçük çiy taneleri dökülmüştü, örümcek ağlarının üzerinde de çiy tanecikleri gümüş gibi parlıyordu; ıslak kara toprak şafağın kızıl izini henüz koruyordu; gökyüzünün her yanından tarlakuşlarının şarkıları dökülüyordu.
Sayfa 195 - Can YayınlarıKitabı okudu
Koçero Vatan Şiiri
keklik serer palazını tenha kayalıklara
uçurur korkusunu
kara diken savurur tohumunu
kurtulur korkusundan
orda bir dağ
orda bir tas
bir pınar
dağ ardında
Dalgalar artık uzaklardaki havuzları ziyaret etmiyor ya da kıyıda düzensizce uzanan benek benek kara çizgiye ulaşmıyordu.
