Ne tuhaf okurlarsınız siz , ne tuhaf ülke burası .
benim gibi biriyle göz göze gelirim diye kimseye de bakmıyordum :Benim gibi olanlar , birbirini hemen tanır ve küçümserler çünkü.
Tutkusal
Bir keresinde bütün gövdemi, bütün ruhumu sonuna kadar kaplayan bir öpüşme isteğine kapılmıştım .
“Seni hatırlatan her şey beni dayanamayacağım kadar üzüyor.”
Hayat dertlerle doluydu, acılarla, biri bitince öbürü gelen , öbürüne alışırken bir yenisini bastıran ve yüzlerimizi birbirimize benzeten derin acılarla.
Sayfa 102Kitabı okuyor
“Çünkü, yaşadığımız hayatın bir başkasının düşü olduğunun kanıtlamamın hiçbir şeyi değiştirmeyeceğini biliyordum artık .”
Sayfa 79Kitabı okuyor
Kaybettiği bir yüzü yeniden bulabilmek için insanın yüzün anlamı peşinde koşması yeterli midir?
Uzun bir günün, hatta akşamın ardından insanın yalnız başına kalıp, kendi koltuğuna oturup kendisi olabilmesi, yıllar sürem uzun ve maceralı bir yolculuktan sonra yolcunun kendi evine dönmesine benziyor.
İnsanın kendisi olmasına bir türlü izin vermezler, insanı bırakmazlar kendisi olsun diye, hiçbir zaman bırakmazlar.
Kırk yılın tekinde kendin olabildiğim için, sonunda kendimi sevebilmiştim!
"Hafızanın bahçesi çoraklaşmaya başlayınca, insan elde kalan son ağaçların ve güllerin üzerine şefkatle titrer."
Gözlerini kısıp uzaktaki bir noktaya bakarken başka bir yere gittiğini, başka bir şey düşündüğünü anlayınca seni endişeyle severdim. Aklının içindekilerin bildiğim kadarını ve daha çok da bilmediğim kadarını korkuyla korkuyla severdim, Allahım!
Başımın üzerindeki raftan bir şey almak için uzandığında yüzüme dökülüveren saçlarını severdim…
Okuldayken aynı sıralarda oturmazdık, ama sıcak bahar günlerinde sınıfta uzun tartışmalardan sonra pencere açıldığında, hemen arkasındaki kara tahtanın karasından aynalaşan camın içinde yansıyan yüzünü şimdiki gibi seyrederdim.
Kendim olmalıyım, diye tekrarlıyordum, onlara hiç aldırmadan, onların seslerine, kokularına, isteklerine, sevgilerine ve nefretlerine aldırmadan kendim olmalıyım ben, kendim olmalıyım, diye tekrarlıyordum…
Sayfa 165Kitabı okuyor