Hepsini Unutacaksınız.
Yatağınıza girdiniz. Tanıdığınız eşyalar arasında kendi kokunuz ve anılarınızla dolu çarşaflar, battaniyeler arasına yerleştiniz, başınız yastığınızın tanıdık yumuşaklığını buldu, yana döndünüz, bacaklarınızı karnımıza çekerken boynunuzu öne eğdiniz, yastığın serin yüzü yanağınızı serinletti: Birazdan,
birazdan uyuyacak, karanlığın içinde hepsini, hepsini unutacaksınız.
Hepsini unutacaksınız: Sizden üstün olanların acımasız gücünü, söylenmiş o düşüncesizce sözleri, budalalıkları, yetiştiremediğiniz işleri, anlayışsızlığı, ihaneti, haksızlığı,aldırışsızlığı, sizi suçlayanları ve suçlayacak olanları, parasızlığınızı, hızla geçen zamanı, hiç geçmeyen zamanı, kavuşamadıklarınızı, yalnızlığınızı, utancınızı, yenilgilerinizi,zavallılığınızı, acıklı halinizi, felaketleri, felaketlerin hepsini, hepsini birazdan unutacaksınız. Unutacağınız için memnunsunuz.
"Hafızanın bahçesi çoraklaşmaya başlayınca insan elde kalan son ağaçların ve güllerin üzerine şefkatle titrer. Kuruyup gitmesinler diye, sabahtan akşama kadar onları sulayıp okşuyorum: Hatırlıyorum, hatırlıyorum ki unutmayayım!"
Sayfa 27 - Yapı Kredi Yayınları
Hemen pencereye koşmuştu, soğuk, lacivert, karanlık pencereye:
Kar yağıyordu dışarıda;
insanı dışarı çağıran ağır ve acıklı bir kar...
Sayfa 55
Tabii, son görüşmelerinin birinde ileri sürdüğü gibi, hafızası iyice gerilememişse. "Hafızanın bahçesi çoraklaşmaya başlayınca," demişti o son akşamların birinde,
"insan elde kalan son ağaçların ve güllerin üzerine şefkatle titrer. Kuruyup gitmesinler diye, sabahtan akşama kadar onları sulayıp okşuyorum: Hatırlıyorum, hatırlıyorum ki unutmayayım!
Sayfa 27
Canım, güzelim, kederlim, felaketler zamanı gelip çattı, gel bana, nerede olursan ol gel,
ister sigara dumanıyla dolu bir yazıhanede,
ister çamaşır kokan bir evin soğanlı mutfağında,
ister dağınık mavi bir yatak odasında, nerede olursan ol, vakit tamam, gel bana;
yaklaşan korkunç felaketi unutmak için perdeleri çekili yarı karanlık bir odanın sessizliğinde bütün gücümüzle birbirimize sarılarak ölümü beklemenin zamanı geldi artık.
Sayfa 26
“Uzun bir günün hatta akşamın ardından insanın yalnız başına kalıp, kendi koltuğuna oturup kendisi olabilmesi, yıllar süren uzun ve maceralı bir yolculuktan sonra yolcunun kendi evine dönmesine benziyor.”
Sayfa 197
"Çünkü, yaşadığımız hayatın bir başkasının
düşü olduğunu kanıtlamanın hiçbir şeyi değiştirmeyeceğini
biliyordum artık."
Sayfa 85Kitabı okudu
"Çok şey bildiğimizi sanıyor ama hiçbir şey bilmiyorduk."
Sayfa 116Kitabı okudu
"Az yaşıyoruz, az görüyoruz, az biliyoruz; bari hayal edelim."
Sayfa 191Kitabı okudu
"Çok eskiden rastlaşacaktık."
Sayfa 128Kitabı okudu