Akrep ve Yelkovan
...."Hepsi daha bir gün önce yaşanmış olsa dahi geçmişteki
yerini çoktan almıştı bile. Var olan sadece ve sadece
nefes aldığımız o andı. Ve o anda saatin akrebi acı
gerçeklerle yüzleşmeyi, yelkovanı ise bu gerçeklerle yaşama
zorunluluğunu gösteriyordu."....
sayfa 299, ikinci paragraf
Sayfa 298 - Yazar Ak HanKitabı okudu
Kara Yaratık Kara Ölüm
....“Hiç sesinizi çıkarmadan beni dinleyin ey sefil canlılar!
Adım Kara Ölüm. Adımı kimin koyduğunu bilmiyorum.
Bunu hiç düşünmedim de. Düşünmeme gerek de yoktu
zaten. Çünkü adımı kendim koymuş olsaydım da yine bu
ad, adım olurdu benim.
Kara Ölüm… Öldürmekten büyük zevk alırım...
Bu iki kelime ve arkasından gelen o tek cümle anlatır
beni. Beni anlatacak başka kelime de yoktur, cümle de
zaten. Çünkü benimle ilgili anlatılacak başka da bir şey
yoktur."....
sayfa 255, ilk üç paragraf
Sayfa 255 - Yazar Ak HanKitabı okudu
Ay Dede, minik yıldızlar ve küçük dost
“Ak Han, hani sen bize anlatacaktın Kara Orman
masalını.”
“Yoksa sen unuttun mu bunu? Madem öyle, şimdi çek
cezanı.”
Deyip küçük dostum, salıncağı hızla sallamaya
başlamışsın.
Ben korktukça da sen daha hızlı sallamışsın.
O kadar hızlı sallamışsın ki küçük dostum, ben kendimi
gökte bulmuşum.
İşte o an korkudan ben küçük dilimi yutmuşum.
Bu halimi
Sayfa 19 - Yazar Ak HanKitabı okudu
Kalbinin ağlaması
...."Agu, Aya’nın anlattıklarını dinlerken kalbinin acıdığını
hissetmiş. Belki de kalbi ağlıyormuş şu an. Evet, evet,
kesinlikle şu an kalbi hıçkıra hıçkıra ağlıyor ve kendisi dahil
hiç kimse onu görmüyormuş. Agu o an kendine hayret
etmiş. “Kalbinin ağladığını hayal ettiği için.” Ne olmuştu
ona böyle? Birkaç saniye içinde aklından neler
geçirip, neler de hayal etmişti?".....
sayfa 123, ikinci paragraf
Sayfa 123 - Yazar Ak HanKitabı okudu
Ay perisinin kanatları
...."Bu şeyin sırtında taşıdığı bir çift kanadı olmasa Agu,
onun bir insan olduğuna yemin bile edebilirmiş. Çünkü
omzuna kadar dökülen simsiyah uzun saçları, deniz mavisi
gözleri ve diğer her bir şeyiyle insana benziyormuş bu
şey. Ama insan değilmiş işte. Ve bu şey, her ne ise gökteki
Ay gibi, tıpkı onun gibi parıldıyormuş. Özellikle de
kanatları… Ay ışığındanmış. Ay ışığı gibi ışıl ışıl parıldıyormuş.
Sanki Ay, bütün ışık pırıltılarını onun kanatlarına
ödünç vermiş gibiymiş."....
sayfa 84, üçüncü paragraf
Sayfa 84 - Yazar Ak HanKitabı okudu
Kötülük mü onları seçer?
......“Bu kara yaratıklar bu kadar kötü olamazlar. Bu kadar
çok kötülük de yapmış olamazlar. Yoksa olurlar mı?
Ama niye olsunlar ki? Ben hiç anlamıyorum zaten Aya,
canlılar neden kötü olmayı seçerler? Yoksa seçmezler de
kötülük mü onları seçer?”....
sayfa 100, dördüncü paragraf
Sayfa 99 - Yazar Ak HanKitabı okudu
Özgürlüğün boyası
...."Derken seni görüyorum o yolda. Ve başlıyorum sana
anlatmaya kara yaratıkları, Kara Orman’ı. Anlattıkça
her şey yeniden eski rengine dönmeye başlıyor, yeniden
renkleniyor her şey. Tüm harfler iyiliğin, tüm kelimeler
umudun, tüm cümleler ise özgürlüğün boyasıyla boyanıyor
sonra da. Ve tüm bunlar sadece senin yanında, ben
bunları sana anlatınca oluyor.”....
sayfa 175, üçüncü paragraf
Sayfa 175 - Yazar Ak HanKitabı okudu
Kara yaratıklar ve diğerleri
......."Tüm bu yaşananların üzerine dünyadaki kötüler ve
kötülük kendi arasında ikiye ayrıldı.
Kötüler: Kara yaratıklar ve diğerleri;
Kötülük: Kara yaratıkların yaptığı ve diğerlerinin yaptığı
kötülük diye…”
sayfa 101 son paragraf, sayfa 102 ilk cümle
Sayfa 99 - Yazar Ak HanKitabı okudu
Günlerin rengi
......."Ve eğer ki bir gün içerisinde kulaklar acı söz duymazsa,
diller öfke kusmazsa ve de kalpler kırılmazsa; o günün
rengi de beyaz olur imiş."....
sayfa 32, ikinci paragraf
Sayfa 32 - Yazar Ak HanKitabı okudu
Masal ile Gerçek
.....“Hayır Agu onun
gibi değil. Çünkü gece ile gündüz birbirine karışmaz.
Ama oysaki gerçek ile masal zaman içinde birbirine karışır.
Bunu şöyle de söyleyebiliriz: Masalın sözleri zaman
içinde gerçeğin içinde saklanır, gerçeğin sözleri de masalın
içinde. Sonra bir gün gelir, o sözlerin hangisinin
masal, hangisinin de gerçek olduğunu artık kimse hatırlamaz,” diyen Aya gözlerini gökyüzüne doğru çevirmiş.
Ardından naif sesiyle sözlerine devam etmiş.
“Yani minik dostum senin anlayacağın, bu evrende
her gerçek bir gün bir masala dönüşür; her masal da bir
gerçeğe.”...
sayfa 294, birinci ve ikinci paragraf
Sayfa 294 - Yazar Ak HanKitabı okudu