Kendi kaleminden...
...
Sanatı hakiki ustadan öğrenmeyen ve lafı ustaya bırakmayan hiçbir neticeye ulaşamaz. Ustalık uzun yılların toplanmış maharetidir.
Söz sende büyük usta...
Şiir Üzerine Bazı Düşünceler (Sadeleştirilmiş Metin)
Okurun bu kitapta okuyacağı Bir Günün Sonunda Arzu adlı manzume ilk yayımlandığı zaman, anlamı kimilerince gereğinden çok kapalı
Kitap ıssız bir adaya uçaktan düşen iki çocuk Ralph ve gerçek adını bilmediğimiz Domuzcuk’un tanışmalarıyla başlıyor. Bu iki çocuk zamanla adada diğer çocukları buluyor ve birlikte yaşam mücadelesi vermeye başlıyorlar. Çocuklar tarafından Ralph şef seçiliyor. Şef olmasına karşı çıkan koronun başı olan Jack’tir. Buldukları deniz kabuğunu da elinde
SIFIR NOKTASINDAKİ KADIN
Gerçek bir hayat hikayesini anlatan mısırlı feminist yazar Neval es-Sedaavi tarafından kaleme alınmış. Gerçek bir hayat hikayesi olunca bir de işin içinde feminist yazar olunca dayanamadım hemen aldım. Su gibi aktı gitti bir günde bitti güzelim kitap. Ama ben kitabı anlatmadan önce size yazarı anlatmak istiyorum.
NEVAL
Margaret Atwood, Cesur Yeni Dünya kitabını George Orwell'in Bin Dokuz Yüz Seksen Dört kitabıyla karşılaştırarak yorumlamada bulunurken, kitaba aşırı övgülerde bulunmuş hatta ona göre Cesur Yeni Dünya, Bin Dokuz Yüz Seksen Dört'ü çoktan geride bırakmış.
Belkide böyle düşündüğü için onun yorumu kitabın başına eklenmiş. Oysa Bin Dokuz Yüz Seksen Dört bir efsaneydi.
Huxley kitabın önsözüne şahane bir sözle başlıyor: "Ne sebeple olursa olsun hatanızın üzerinde kara kara düşünmeyin. Temizlenmenin yolu çamurda yuvarlanmak değildir." Hataları düşünmemeyi değil kara kara düşünmemeyi söylüyor. Çünkü hatalar ders çıkarılıp doğruyu bulmanın yoludur, takılıp kalmanın değil.
Tipik bir distopik olan eser kanatimce gerçeklikten uzak, anlattıkları daha çok dört duvar arasına has olan şeylerden ibaret. Oysa 1984 bunun tam aksine, anlatılanlar tamamen genel ve muhteşem bir distopik eser örneği.
Eserin başında(özellikle Atwood'un yorumu) bende yarattığı beklentileri kitap ilerleyince ne yazık ki karşılayamadı.
Bir korku üstopyasına verilebilecek en iyi cevap:
" Ben keyif aramıyorum, Tanrıyı istiyorum, şiir istiyorum, gerçek tehlike istiyorum, özgürlük istiyorum, iyilik istiyorum, günah istiyorum, mutsuz olma hakkını istiyorum."
Katlanmayı öğrenmek yerine tatsız olan herşeye karşı koyup kökünü kazıdınız.
Kaderin sapan taşlarına ve oklarına katlanmak, silah kuşanıp karşı koyarak son vermekten daha onurlucadır.
"Hiçbir tehlike beni korkutamaz."
Bu cilt de çizimleriyle ve konusuyla mükemmeldi. Seri boyunca ne çizimlerinden ne de konusundan şikayet edeceğimi düşünmüyorum.
Kara Ay hakkında daha çok şey öğrendik bu kitapta. Gezegen savaşçılarından Mars, Merkür ve Jüpiter kaçırılırken Usagi ve Minako olayı çözmeyi çalışır. Bir de gelecekten geldiğini söyleyen Chibi Usa vardır. Dost mu düşman olduğunu bilinmeyen bu kız Ay Savaşçısından yardım istemektir. Ve onları kendisinin geldiği yere 30. yüzyıl Kristal Tokyo'suna götürür.
Sıradaki cilde hemen geçip okuyorum.. O kadar akıcı ki tüm seriyi bir günde bitirebilirsiniz.
“Kısır toplumların, kardeşliği kinden, gülümsemeyi somurtmaktan, yaşamayı ölümden, barışı savaştan önde gören insanlara ihtiyacı var.”
Muhsin Ertuğrul
Orhan Bahtiyar’ı Türk havacılık tarihinin en önemli isimlerinden biri olan Vecihi Hürkuş’un hayatını kaleme aldığı ‘Vecihi Kara Tehlike’ romanı ile tanımış ve çok sevmiştim. Son olarak da Türk Tiyatrosunun kurucularından, duayen isim Muhsin Ertuğrul’u anlattığı kitabı okudum. Muhsin Ertuğrul gibi bir tiyatro aşığının hayatını okumak meğer ne kıymetliymiş bunu okurken anlayabiliyor insan. Daha 16 yaşında ailesi ve tiyatro arasında seçim yapmak durumunda bırakılan Muhsin, bir anlık bir tereddüt bile yaşamadan uğruna bir ömür adayacağı tiyatroyu seçer. Cebindeki bozukluklar ve kalbinde tiyatro aşkı ile çıktığı yol zorludur. Oldukça yoksul olmasına rağmen Paris’ten Berlin’e, Berlin’den Stockholm’e uzanan öğrenme aşkı onu destekleyen güzel insanlarla tanışmasına ve yeteneğini sahne ile buluşturmasına imkan tanımıştır.
Paris’te en nahif haliyle tutulduğu aşk, Rus yazar Leonid Andreyev’in onu ölümün kıyısından çekip alan çok anlamlı sözleri, ona inanan dostlarıyla kurduğu tiyatro, daha 25 yaşında sahne makyajında ustalaşıp Sultan Abdülmecid Efendi’yi bile yaşlı bir oyuncu olduğuna ikna etmesi, ve savaş yıllarında bile tiyatro aşkıyla geçen bir ömür…
Benim için dolu dolu ve doyurucu bir okuma deneyimi oldu. Bu kitabı mutlaka okuyun, hem edebi bir ziyafet hem de çıkarmamız gereken çok fazla ders var.
