Yaşar Kemal’in Üç Anadolu Efsanesi kitabını herkes çocuğuna okumalı. Köroğlu, Karacaoğlan, Alageyik.. Her yaştan çocuk okumalı bu kitabı. Bence birden çok kere..
Sayfa 94
‘Ömür kocar, gönül kocamaz.’
Sayfa 504
Benim sevdiceğim güzel var m'ola
Hakkın yarattığı kullar içinde
Sayfa 83
Karac'oğlan der ki işim zâr m'ola
Aşk kemendi boynumuza dar m'ola
Acep yârim gibi güzel var m'ola
Hakkın yarattığı kullar içinde
Sayfa 84
Güzel seven yiğitler de bellidir
Melil mahzun gezer iller içinde
Sayfa 83
Ala gözlerini sevdiğim dilber
Ben güzel görmedim senden ziyade
Bilmem huri misin gökten mi indin
Bugün güzelliğin dünden ziyade
Sayfa 79
Benim gönlüm olur olmaza akmaz
Akıttın gönlümü selden ziyade
Sayfa 79
Kara bağrım ezgin ne salınırsın
Cevahir pas tutmaz ne silinirsin
Baktıkça gözüme hoş görünürsün
Bugün güzelliğin dünden ziyade
Sayfa 78
Gurbet eli bizim için yaptılar,
Çatısını çok muntazam çattılar.
Ölüm ile ayrılığı tarttılar,
Elli dirhem fazla geldi ayrılık.
Yürü güzel yol, uzun yol
Yurdumuzu baştan başa dolan !
Sen bir ulu ırmaktın, bir küçük
Kayıktı vaktiyle Karacaoğlan.
Sayfa 26Kitabı okuyor
Yoldaş olma yolun bilmez yolsuza Komşu olma sözün bilmez densize
Meyil verme edepsize arsıza
Âkıbet ırzına hile getirir
Sayfa 245
Nuh'un gemisine bühtan edenler
Yelken açıp yel kadrini ne bilir
O Süleyman kuş dilini bilirdi
Her Süleyman dil kadrini ne bilir
Arap atlarında olur fırkalar
Kimi sarhoş yürür kimi ırgalar
Zibilliğe inip konan kargalar
Has bahçede gül kadrini ne bilir
Dünya benim diye zenginlik satan
Helâl ekmeğine haramlar katan
Sonradan sonraya beğliye yeten
Zalim olur il kadrini ne bilir
Karac'oğlan der ki belim büküldü
Ağzımın içinde dişim döküldü
Nuh Nebi'nin haddesinden çekildi
Saz çalmayan tel kadrini ne bilir
Sayfa 245
Karac'oğlan der ki konup göçülmez
İyi kötü birdenbire seçilmez
Denerim yolları yârsız geçilmez
Yârin alan gidişinden bellidir
Sayfa 235
güzelim kimin aşkına alıksın
şurda bir kötüyü dost mu sanıksın
hind ile yemen'den kumaş geliksin
söyle kumaşına baha dilber
Sayfa 226
Aklına büyük sevdaların şairi Karacaoğlan'a yakıştırılan bir söz gelmişti. Rivayete göre büyük şair ölürken, "Ben aşkla ilgili ne varsa yazdım; benden sonra gelenler artık anasının bilmem nesine yazsın" demiş.
