karanlığım, aydınlığının yanında daha da belirginleşiyordu.
Sayfa 68Kitabı okudu
Yani ben bir karanfilde iki dal bir çiçek
Çok şeye borcum var, kendime yok
Yani beni ya çok, ya da daha çok sevsinler...
Pencereden,
Çocukluk duvarından, günbatımına bakıyorum.
Boş yere bakıyorum, boş yere.
Yeşil bahçe kapılarının üzerine çöktü bu duvar.
Oyunların altın zinciri ve hikayelerin aydınlık saçan
Kapıları, bu enkazın altında kaldı.
Öbür tarafta, karanlığım göründü:
Samanlı çamurdan yapılmış kubbe üzerinde durmuşum tıpkı bir üzüntü gibi.
Sayfa 46Kitabı okudu
