"senin en karanlık göklerinde salkım salkım yıldızların var,
benim içimde insan ayağı değmemiş karanlıklar."
Bedri Rahmi Eyüboğlu
HÜZÜN KOKULU AŞK
Hayatım boyunca çeşitli korkular yaşadım içimde. Hem de en acımasız olanlarını… Yine de kimseye söylemedim. Hiç kimseyle paylaşmadım, yaşadıklarımı. Daha çocukken o küçücük yüreğime korkunun her türlüsü yerleşti. O zamandan beri bu duyguyla iç içe yaşadım.
Bu yüzden de korkuyu içinde saklayan kişileri ben gözlerinden tanırım.
Onu
Gün sona erdiğinde şehir ışıklarını izlerken hemen aklıma bu dünyanın yalan, kötü olduğu gelir. Birden içimden şu düşünceler geçiverir; bizler bu şehir ışıklarına bakıyoruz ancak orada karanlıklar var ve bu karanlıklarda belki bir kız çocuğunun hayalleri acımasızca söndürülüyor ve belki bir erkek çocuğu mutsuzluğa sürükleniyor, kim bilir belki de o karanlık bir çocuğun çocukluğunu elinden alıyor.
GÖRÜCÜ
İşten eve geldiğimde oldukça yorgundum. Elbiselerimi değiştirip hemen odama çekilip uzanmak istiyordum.
--Anne! Ben geldim!
Mutfaktaydı. Sesimi duyunca ellerini havluya silerek yanıma geldi. Gülümsüyordu.
--Hoş geldin, aslan oğlum. Hay maşallah. Seni yaradana kurban olurum ben.
Şaşırmıştım. Ama hemen kendimi toparladım. Ne de olsa böyle bir
İnsan, insana gönderilmiş en karanlık felakettir. İnsanın felaketi karanlıklar değil, aydınlanamamış aydınlıklardır.
Elişa
Ay da bizim,Gece de ...
"Ben geceyi ikiye bölerim hep,insanlar cama balkona çıktıklarında izleyecekleri iki seçenek vardır. Ya geceyi yani karanlığı izleyeceklerdir,ya da ayı yani aydınlığı izleyeceklerdir. Gece denen şey ikiye ayrılır. Biri gecedir,evet. Ama diğeri aydır. Biri karanlıktır. Diğeri aydınlık. Bu yüzden madem aşık olmuşum,ben geceyi ikimize paylaştırmak isterdim. Karanlığı sevmeyen birine aşık olabileceğimi sanmıyorum. Karanlık aydınlıktan daha güzel. Sırf o karanlığı sevsin diye aydınlığı almaya razı olurdum. Duvarına bir ay resmi çizerim,sonra aklıma ilk gelen şarkı sözünü yazardım, 'Ay benim... Gece senin... '
Sonra ışıkları kapatır çıkardım."