#Sonbahar
Birazda güvensizliktir aslında sonbahar. Ne zaman yağmur, ne zaman güneş ya da rüzgar. Tıpkı insanlar gibi. Bazı insanların sevgisi ise sonbahar güneşi gibidir, vardır ama ısıtmaz. Ve bakışları sonbahar, sözleri soğuk bir eylül akşamı olan insanlar.
Soğuk havaya sabrederken, sıcak havaların hayalini kurmayı da öğretir sonbahar. Evet bazen hayallerimiz solacak, sakin giden hayatımızda gök gürültüsü olacak bizi korkutan. Yağmur ıslatacak güzellikleri. Yaşama sevincimize gölge düşecek. Sonbahar sükunetine bürünecek duygular.
Sevgisizlikten üşüyen yüreğimizi ısıtmak için avunmalık hırkalar giyeceğiz. Bize mevsim sonu indirimi misali mutluluk yaşamak düşecek yazdan kalan. Aydınlık günlerimiz kısalacak, karanlık gecelerimiz uzayacak ama bileceğiz ki bahar gelecek ve yeniden umutlar yeşerecek.
Her bitiş yeni bir başlangıcın habercisi olacak biliyoruz...
bu güneş bile gözlerimden içeriye girince, kendinden daha büyük bir karanlık dehlizine düşmüş gibi derhal sönüyor ve içimin rengini alıyordu.
Bırak, bırak tüm bunları diyecektim. Kimin konuştuğunun ne önemi var, biri kimin konuştuğunun ne önemi var dedi. Biri kalkıp gidecek, giden ben olacağım, ben olmayacağım o, ben burada olacağım, buradan uzaktayım diyeceğim, ben olmayacağım o, hiçbir şey söylemeyeceğim, bir öykü anlatılacak, biri bir öykü anlatmaya çabalayacak. Evet, yadsımıyorum
Birer yeşil sütun gibi uzanan iki servinin üstünde süzülerek, elenerek, çekingen, sanki bu yarı karanlık sessizlik köşesinde bir hayat gülücüğü yollamaktan utanarak, perişan güneş kırıntıları, toprakların siyah ıslak rengine dökülmüştü. Sanki bu yoksun gençlik, yatağının üzerinde telli, pullu bir avuntu örtüsü çekmek istemişti.
Sayfa 282
Karamsarlık..
Bu güneş bile gözlerimden içeriye girince, kendimden daha büyük bir karanlık denizine düşmüş gibi derhal sönüyor ve içimin rengini alıyordu.
Sayfa 15 - Peyami SafaKitabı okudu