Geberiyorum ve ağlıyorum
Geberiyorum ağlıyorum kendimi parçalıyorum mümkün mertebe hissettiklerimi aktaracağım satırlara ve umarım beni tanıyan biri okumaz bu yazdıklarımı çünkü duygularımı tanıdığım kimsenin bilmesini istemem, neyse bana ne ya biliyorsa bilsin Allah’tan saklamadığımı ondan mı saklayacağım
Gerçek duygular 18 nisan 2024
Bir garip kimsesiz biriydin bu
Eşik
Bu yekpâre akış, durgun, derinden...
Her aynada yalnız kendi görünen
Bu yüz ve şifasız hüznü eşyanın
Kendi cevherinde mahpus bir ânın
Dağıttığı dünya hep yaprak yaprak,
Dalgın, unutulmuş sesleri uzak
Bir uykudan bana tekrar dönenler,
İçimde, dışımda hep aynı çember!
Bin elmas parıltı oyun ve halka
Küçük ve hiç değişmez dalgalarla
Bende bana meçhul
Gurbet Kuşları
youtu.be/ep388sXf62Q
Çocuk Anadolu'dan böyle güvercin çıkmamıştır daha
yalnızlığın üstüne böyle şiir kanatlanmamıştır
böyle göz dökülmemiştir gurbet sürmelisine
böyle yağmur da inmemiştir kimsenin gözlerine
İyilik kanatlarının üstüne olsun, gelmişsin
şu uzun taşradan gölgesi bile yorulur bazen
yorgunsun da biraz daha yorulmaya
Tik tak, tik tak. Tik ve tak...
İyi Akşamlar. Ağustos ayı öykü etkinliği kapsamında ismini vermek istemeyen bir arkadaşın öyküsünü paylaşıyorum aşağıda. İyi okumalar.
Tik tak, tik tak. Tik ve tak…
Saat çığlık atıyor. Götürüyor elde avuçta kalanı. Geçen vakit sıradan. Vardiyasından yeni çıkan bir işçinin yorgunluğu sinmiş fahişe kaldırımlar şehrine. Sabaha karşı. Ve saat
Zihnin Potporisi -2-
Yan yana sıralanmış kelimeleri zihnin odalarında hapsetmek için kaç kadehe ihtiyacım var bilmiyorum. Alkolün verdiği yetkiyi, elimden aldıklarına inanıyorum asık suratlı bir garsonun yanıma gelip “İçer misiniz bir bira daha?” dediği anda. Masa tek kişi için hayli kalabalık, küllüklere sığmayan izmaritler için hiçbir af çıkmıyor dudaklarımdan, sesim düşerken bir sigara dumanında diyorum ki “Alabilir miyim? Lütfen bir bira daha?”
Gecelerin sessizliğiyle çarpışırken sessizliğim ve saat başı kullanılması gereken kelime sayısını ihlal ederken zihnim, elbette bir cümle içinde yenilebilirdim. Zaman için kullanılan her cümle durdururken zamanı, saatlerin daha hızlı akmasını sağlamak için kaça kurmalıyım hafızamı? Masalar terk edilirken birer birer, muhabbetlere şahit olan şişeler ve küllükler “iyi akşamlar” diyen bir garsonun masayı toplaması ile son buluyor. Ne komik değil mi anıları yaşayan onlar olurken, silinmesine izin verenler de yine onlar oluyor.
Gece suya düşeli ne kadar oldu bilmiyorum. Kulaklığımda çalan şarkılardaki cümleleri işime geldiği gibi seçerken, sözlerin tamamı için sanatçıdan sonsuz af diliyorum. Dönüş yolu için caddeler arasındaki uzunluğa yük olan bedenim için ayaklarıma güvenirken, aklıma göre hayli şüpheciyim.
Yarım kalmış hayalin ortasına inşa ettiğim bir evin en karanlık odasında biraz dinlenmeliyim.
Cihat İNCE