yaşayan ölü
@karanlikduvarlar
Kendini arayan bulur mu... ⠀
Bulursa kendi olur mu...⠀ོ
15 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Baba evinde son gece...
İnsan annesinin kardinına düştüğü gün başlıyor hayat mücadelesi. Önce 9 ay boyunca kapalı kapkaranlık bir yerde büyümeye çalışıyor sonra orası küçük boğucu geliyor. Sonra dünyaya filen gözlerini açıyor. Bambaşka bir dünyada var oluyor.
Bu var oluş bir yandan imtihanları bir yandan güzellikleri beraberinde getiriyor.
Belli bir yaştan sonra arne karnındaki gibi sıkılan insanoğlu yanına yoldaş, çiçekleri açtıran toprağını arıyor...ve buluyor elhamdülillah.
Baba evinde son gece...24.04.2024...
Allah bu çıktığınız yolu güzelleştirsin inşallah. Cennetimize vesile olsun...
Her şeyden uzaklaşıp yok olmak istiyorum.
Allahım tek kapım sensin, yalnız bırakma beni
Okur Takip Önerileri
Tüm hayatımı değiştirmek istiyorum.
Neyi ne için yapıyorum, neden yapıyorum, neden şuan bu durumdayım... :"(
Çok yoruldum Rabbim sen bana çıkış yolunu göster.
Kendini Aramak
Mezarlıklar arasında kendinizi aradığınız oldu mu hiç. Kendi mezarınızı aradığınız. Yerinizi yurdunuzu bulmaya çalıştığınız.
Bu içimdeki ızdırap ne, sürgün edilmesin verdiği acı mı. Nerden nereye sürgün?
Bana soracak olsanız şehirlerin en güzel yerleri mezarlıklar. İnsan yok desem yalan olur belki en kalabalık yerdir ve hiçte tenhalaşmıyor, tam tersi kalabalık günden güne artmakta...
Nefes alamıyorum şehirde. Kaçıyorum ve kaçtığım yerler hep mezarlık. Durduğum belki durdurulduğum yerler.
Bir el beni çekiyor ama ne nereye gittiğimi ne de o elin kime ait olduğu bilincindeyim..sadece gitmekte ve nefes almakta ve yakında geleceğim yurdumdayım sanki.
Koşuşturma, telaş, motor araba sesleri, otobüs kornalar, egzoz sesleri ve insanlar... Hepsi bana çok uzak şeyler.
Beni boğan nefessiz bırakan gözümdeki yaşların nedenleri...
Küçük bir toprak parçasına sahip olacağız göçtüne.. Belki o bile çok gelecek bize, o bile olmayacak.
Bu ne telaşı peki, neyin hırsı, neyin alıp vermemesi...
Durmak istiyorum. Sonsuza kadar burda kalmak...
İnsanın ölmek istemesi normal mi ya da sevdiğine kavuşmak istemesi. O beni nekadar seviyor bilmem ama ben çok seviyorum fakat sevgime yakışır davranışlar yapmıyorum.
Yolumu buldur Allah'ım, bulduğum toprak ben içinse yeşermemi dünyada da ahirette de razı olacağın kul olabilmeyi nasip eyle...
...
Yolculuk
Nereden nereye yapılır bilen var mı
İnsanın bu hayatta ayaklarının üstünde durmasını ne ifade esiyor
İnsan dünyalık sıkıntıları niye kendisine yük eder
Bir anne çocuğunun sırtına kendi hayallerini yüklemek zorunda mıdır
Her şey vaktine esir değil mi
Nasip
Yuva kurmak
İnsanlar zaruri olmayan, ihtiyaç dışı şeyleri kendilerine yük edinmekle meşkuller.
Ahir zamanda gelinlik giymeyeyim, kına yapmayayım, düğünüm sade bir nikah olsun derdiyle dertlenen fuzuli masrafa girmek istemeyen insanı hor görüyorlar,ötekileştiriyorlar.
Biri öyle yaptı kıymeti bilinmiyor, diğeri şöyle yaptı elüstümde tutuluyor. Ötekinin gelinliği şöyle güzeldi berikinin düğünümde çerez bile vermediler...
İmsanların ağızları torba değil büzemiyorsun maalesef
Düğünümde sade olacak, kına da yapmayacağım, gelinlikte giymeyeceğim.
Bu benim hayatım, benim kararlarım, benim yaşantım.
Elalem için yaşamıyorsam, kendim eşim için mutlu olmak istiyorsam, Allah'ın rızasını önemsiyorsam kendimden taviz vermeden yapmam gerekiyor.
Ben dinimin yarısını tamamlama yolculuğuna çıkmışım...elalemin ne ettiği ne yaptığı ne istediği ne dediği umrumda değil.
Evet anne ne halim varsa göreceğim...
Allah o halimi çok güzel eylesin inşallah. İnsanlara muhtaç etmesin. Vesselam...
Hiçliğin farkında olmak
İnsan ne aciz bir kul olduğunu unuttuğu zaman dünya nimetleri ona imtihan olmaya başlıyor. Elalem için, insanlar için, gösteriş için yaşamaya başlayınca Hakikati unutup gerçek hiçlikten uzak hiç oluveriyor.
Öldüğünde vefat etmiyor. Sadece öldü deniyor. Dünyada ne bir izi ne bir başka bir şeyi kalmış oluyor ama bunun farkında değil. Halbusrm vefat etse birilerinde iz bırakmış ki o kişiler öldü lafını ağızlarına alamayacak kadar hürmetliler.
Dünyaya dalan insan ne kadar aciz. Ahiretin den umut kesmiş son çareyi dünyada, gösterişte, elalem in sözlerinde arıyor.
Allah hizliğin farkında olup onun rızasını kazanacak şekilde yaşayabilmeyi nasip etsin inşallah.
Dün annemin "Ben senden razıyım..." kelimelerini duymuş ve gözlerimden yaşlar akmıştı.
Bugün hüzünle yattığım yataktan, hüzünle uyandım.
Umudumu kaybediyorum sanırım. Üzerimdeki yüklerin ağırlığı ile eziliyorum :"(
Hayat niye bukadar zor. İnsanın her çaldığı kapı yüzüne mi kapanır. Kapıların bittiğini düşünüyorum artık. Umutlarımın tükendiğini.
Sonra sosyal medyaya giriyorum önüme
“Muhakkak ki her zorlukla beraber bir kolaylık vardır”
İnşirâh/5
Ayeti çıkıyor. Çıkıyor çıkmasına ama kolaylıkları ne zaman göreceğiz Allah'ım.
Bilmiyorum içimi bir umutsuzluk kapladı. İçim daralıyor.
Biliyorum bizim Allahımız var. Umut Allahtan. Önemli olan imtihanları geçebilmek. Ben kaldım sanırım... :""(
Gök yüzünün ağladığı bir sabaha uyandım. Bana eşlik ediyordu sanırım. Dün gözlerimden yaşlar akarken bugün içim ağlıyor.
