Sabitlenmiş gönderi
Gelin
Bir pazarlık yapalım sizinle ey insanlar!
Bana kötü
Bana terk ettiğiniz düşünceleri verin
O vazgeçtiğiniz günler, eski yanlışlarınız
Ah, ne aptalmışım dediğiniz zamanlar
Onları verin, yakınmalarınızı
Artık gülmeye değer bulmadığınız şakalar
Ben aştım onları dediğiniz ne varsa
Bunda üzülecek ne var dediğiniz neyse onlar
Boşa çıkmış çabalar, bozuk niyetleriniz
İçinizde kırık dökük, yoksul, yabansı
Verin bana
Verin taammüden işlediğiniz suçları da.
Bedelinde biliyorum size çek
Yazmam yakışık almaz
Bunca kaybolmuş talan
Parayla ölçülür mü ya?
İsmet Özel Celladıma Gülümserken
Henüz hayattaysanız, inanın bana, sansasyonun, fiyaskonun, rezaletin sonu yok.
Reader Follow Recommendations
Manevi etkinliğimizin zavallı, önemsiz yayı: İnsan aklı!
...ve ben bir kez daha alnıma yazılmış belirsiz kaderimin içinden çıkılmaz umutsuzluk ve korku labirentine giriyordum.
Ağlamadım, fakat yüreğimde taş gibi ağır bir şey vardı.
Gelecek bazen o kadar karanlık görünür ki insanoğlu düşüncelerini üzerinde yoğunlaştırmaktan korkar, akli faaliyetini tamamen durdurur, kendini ne geleceğin ne de geçmişin olmadığına inandırmaya çalışır.
Bana her şeyden fazla ıstırap çektiren şeyse, bazen beni anlayıp bunu gizlemesiydi.
Gözlerinizin çekingen bir tavırla, kararsızca karşılaştığı tesadüfi bir bakışta, söylenmek istenip de söylenemeyen ne kadar çok istek ve düşünce, karşıdakinin bunları anlaması ihtimaline duyulan ne kadar korku vardır!