Burada ölmek istemiyorum, diye düşündü kardan kız. Masalımın böyle bitmesini istemiyorum..
Sayfa 202 - Doğan KitapKitabı okudu
Zindanında bir kazma ve bir de kürek ile baş başayken insan , neden yanı üzerine kıvrılıp endişelerin koynunda yatıyor ?
Sayfa 29Kitabı okudu
İkisinin de hayatta kalma izleri vardı ikisi de kendi hayatlarını yaşıyor ve yeniden neşe buluyorlardı.
Sayfa 263Kitabı okudu
Belki de kış sihri , bahar sihrine yeri açmak için gitmek zorundaydı.
Sayfa 260Kitabı okudu
Sudan korkuyorum , gökyüzünde toplanan gruplardan korkuyorum .Sivri kayalardan ve ıslak kumlardan korkuyorum.Yalnız kalmaktan korkuyorum.İnsanlarla birlikte olmaktan da korkuyorum. Beni unuturlar ve terk ederler diye arkadaş edinmekten korkuyorum .Her şeyden korkuyorum. Ve artık o kadar uzun süredir bu haldeyim ki, başka nasıl olacağımı da bilmiyorum.
Sayfa 120Kitabı okudu
Bir yıl geçti ve ben hala kendimmişim gibi hissedemiyorum .Kesikler ve çizikler iyileşti ama içimde bir şey parçalandı. Çünkü korku hiçbir zaman peşimi bırakmadı. Aksine daha da büyüdü .Artık her zaman , her şeyden korkuyorum.
Sayfa 120Kitabı okudu
Ama duygularımı kelimelere dökmek zordu .Bazen bir insanın sahip olduğu tüm duyguları ifade etmek için yeterli kelime ya da doğru kelimelerin olmadığını düşünüyorum .Üzgün ve korkmuş ,pişmanlık dolu olduğumu biliyordum.
Sayfa 119Kitabı okudu
Tasha artık öfkeli hissetmek istemediğini fark etti .Öfkesini kaburgalarının altındaki sıcak kömür gibi çok uzun süredir beraberinde taşıyordu. Artık bunu bırakmak istiyordu.
Sayfa 119Kitabı okudu
Her şeyi…. o kadar aynı anda hissettim ki… daha önce hiç böyle hissetmemiştim .Korkuyordum Dehşete düşmüştüm.Öfkeliydim .Ayrıca üzgün. Terk edilmiş hissediyordum.Unutulmuş.
Sayfa 117Kitabı okudu
Tasha’nın içine kapandığı kabuğun kapıları ve pencereleri açılmıştı ve içeri esen hafif rüzgar Tasha’nın içinde tuttuğu korkunun bir kısmını alıp götürmüştü. Tasha kendisini daha özgür ve daha kendiymiş gibi hissediyordu.
Sayfa 95Kitabı okudu