"Ben Cassius Blackwood, Club 444'ün başkanı ve CEO'suyum," dedim. "Kardeşlerim ve ben kendimizi tanıtmak ve size hoş geldiniz demek istedik. Kulüp yarın
akşam açılıyor ve sizleri aramızda görmekten büyük heyecan duyuyoruz. Bu kulüp bizim bir tutku projemiz,
yıllardır hayalini kurduğumuz bir şey. Üyelerimiz yarın akşamki açılışa katılacakları için çok heyecanlılar ve umarım siz de öyle olursunuz. Club 444 çok özel bir yer, sadece milyarderlere özel bir kulüp, müşterilerimizin rahatlayabileceği ve hayatın sunduğu en iyi şeylerin tadını çıkarabileceği bir sığınak."
Bakireler pür dikkat dinliyor, daha fazlasını duymak için sabırsızlanıyorlardı.
"Beşiniz de özelsiniz," diye devam ettim. "Ekibimize katılan diğer kızlardan farklısınız."
"İyi günler hanımlar. Ben Rhodes Blackwood, bunlar da kardeşlerim Sterling ve Cassius." Her birimize işaret etti, sonra üçümüz oturduk. "Kulübümüze hoş geldiniz. Bize katıldığınız için son derece memnunuz."
Keten saçlı güzel hariç, kızlardan heyecan ve onay mırıltıları geliyordu. O hâlâ kaşlarını çatıyordu.
"Bundan sonrasını ben hallederim," dedim homurdanarak. Kafamı toplamamın vakti gelmişti; bu bakirelerin kimin yetkili olduğunu bilmeleri gerekiyordu.
"Tartışmayı bırakalım," diye talimat verdi Rhodes. "Buluşmamız gereken bakireler var."
Üçümüz asansöre binip alt kata indik. Dışarıdan
bakıldığında gayet sakindim. En büyük kardeş olarak kontrolü sağlamak her zaman benim görevim olmuştu. Küçük kardeşlerim bana saygı duyardı; liderlik etmek benim işimdi. Bu yüzden kulübe soğukkanlı bir otoriteyle girdim.
Gittikçe yalnızlaşıyorsunuz insan kardeşlerim
-Ki bu en büyük kötülüktür size-
Yıkanmıyor bir kez olsun yüreğiniz yağmurlarla
Denizler boşuna devinip duruyor bir çarşaf gibi
Gerip ufkunuza mavisini, çiçekler her bahar
Uyanışın türküsünü söylüyor da görmüyorsunuz
Sizin adınıza dünyanın pek çok yerinde
Sayfa 74
Günaydın ''insan kardeşlerim'' :))
Gittikçe yalnızlaşıyorsunuz insan kardeşlerim
Ne bir ortak sevinciniz kaldı sizi çoğaltacak
Ne bir içten dostunuz var acınızı alacak
Unuttunuz nicedir paylaşmanın mutluluğunu;
Toprağı rüzgarı denizi göğü
O her zaman bir insanla anlamlı
Tükenmez bir hazine gibi kendini sunan doğayı
Unuttunuz, gömülüp günlük çıkarların
Ve ucuz korkuların kör kuyularına
Daraldıkça daraldı dünyaya açılan pencereniz.
Sayfa 73
Yuvarlaktan bir annem vardı benim...
Kareden bir babam...
Vahşetten ağabeylerim...
Keşkelerden kız kardeşlerim...
Derin bir kuyuda yaşardık
Arzın merkezindeki ateşle kaynardık.
O yüzden sıcacığım.
Bana dokunanı o ateşle yakacağım.
Sayfa 131Kitabı okudu
