Sular yükselince , balıklar karıncaları yer...
Sular çekilince de karıncalar balıkları yer ...
Kimse bugünkü üstünlüğüne ve gücüne güvenmemelidir. Çünkü kimin kimi yiyeceğine '' Suyun akışı '' karar verir .
Kızılderili atasözü
Platon, iki bin yıl önce gücün ne çabuk el değiştirebileceğini şu sözleriyle tüm insanlığın kulağına küpe etmeyi boşuna başarmış : " Sular yükselince balıklar karıncaları yer. Sular çekilince de karıncalar balıkları yer. Kimse bugünkü üstünlüğüne ve gücüne güvenmemelidir. Çünkü kimin kimi yiyeceğine suyun akışı karar verir."
Sayfa 68Kitabı okudu
İnsan Olun Yavrularım
Ana karıncayla baba karınca, yavru karıncalan çevrelerine
toplamışlar, onlara karıncalık dersi veriyorlardı.
Baba karınca, dersinin sonunu şöyle bitirdi:
- Yavrularım! Hayatta karınca olmaya çalışın!
Hiçbir zaman karıncalıktan ayrılmayın.
Yavrular,
- Nasıl karınca olalım? Karıncalığın yolları nelerdir?.. diye sordular.
Baba karınca,
-
Nesin YayıneviKitabı okudu
Platon
Sular yükselince balıklar karıncaları yer,
Sular çekilince de karıncalar balıkları yer.
Kimse bugünkü üstünlüğüne ve gücüne güvenmemelidir.
Çünkü kimin kimi yiyeceğine "suyun akışı" karar verir...
ey kafkas dağlarında zincire vurulan ateş tanrısı! daha önce yeryüzüne hakim olan genel karanlık ve korkunç kışta siyah çadırın altında, söyleyemiyordum, sürüngenler, hatta kuşlar ve balıklar bile beni tanımıyordu, onlara asla özümü anlatmıyordum, onları konuşuyordum, onların dediğini diyordum, her muhatabın gözünde cehaletin çirkin ve ölü ışığını görüyordum. sözlerim karşısında gözleri koyunun kesilmiş kellesindeki gözler gibi bana bakıyordu. dudakları devenin yanakları gibi asılmıştı, mecburen veya acı çekerek susuyordum veya boş yere çaba gösteriyordum, sonunda kendi kendime yalnızlık, yabancılık ve uzaklık hissine kapılıyordum, her gün daha çok dışarıdan kaçıyordum, kendimde sürünüyordum, şimdi ateşim var. şimdi sen ey kafkas dağlarında zincire vurulan, bana ateş hediye eden aziz esir, beni nerelere kadar sürdüğünü ne bileceksin? ben buradayım ve oraya gideceğim. ne olacak, neler yaratacağım, nereden bilebilirsin? bu toprakların üzerinde zulmete alışan, soğuğa alışan varlıklarla nasıl yapacağım? nasıl yaşayacağım? neler konuşacağım? olmaklar... ateşin aydınlığında kendimi yalnız hissetiğimi, ateşinin aydınlattığı yeryüzünde kendimi daha çirkin gördüğümü, daha garip bulduğumu kime söyleyebilirim? senin ateşinin aydınlattığı çehreler daha korkunç, daha cahil ve düşman... adeta hepsi kudurmuş, kurtlar, koyun sürüleri, tilkiler, çakallar, domuzlar, fareler, karıncalar, kargalar, leş yiyicileri, sırtlanlar, inekler ve yük taşıyan eşekler vs. ki en büyükleri devedir...
Sayfa 418
Üstünlüğüne ve Gücüne Güvenme
Sular yükselince, balıklar karıncaları yer...
Sular çekilince de karıncalar balıkları yer...
Kimse bugünkü üstünlüğüne ve gücüne güvenmemelidir...
Çünkü kimin kimi yiyeceğine, suyun akışı karar verir...
Eflatun
Sayfa 180 - YakamozKitabı okudu