aglaya aglaya gol olur
Icimde derman kalmadi aglamaktan. Sakasiz son yuz sayfada aglamadan duramadim. Her detayin cok onemli oldugu, her olayin sembol dolu olmasi, arkadasligin ve ihanetin yer aldigi bir kitap olmasi beni buyuledi. Ama Amir’e sonuna kadar kin besledim, son bolumde belki biraz sevmis olabilirim ama yine de aklimda kalan tek isim hassan oldu. Hep Hassan icin uzuldum, hep ona isindi icim, ona acidim. En cok da cocuguna. Ay agla agla bitmedi ya. Acikli oldugunu biliyordum ama bu kadarini beklemiyordum. Bu kitabi 14 yasimdan beri okumak istiyordum iyi ki simdi okumusum, simdi bile psikolojim bozuldu. Aklimda artik eski afganistan canlaniyor, Turkiyeyle kiyaslayip durdum. Hem arkadaslik hakkinda hem de siyasi bir kitap olmasi cok hosuma gitti. Yazari da arastirdim, babasi diplomat zengin bir cocuk, sanki otobiografik gibi yazilmasi da cok hostu.
