Sana karşı koyamadığım çoğu durumdan pişman değilim. Elimden geleni yaptım, kadere bıraktım.
Ebedihayatyolcusu
Sendin ey ruhumun teknesi sendin beşinci mevsim,dokuncu his, gökkuşağının sekinci rengi olan.
Sendin yılların uykusundan uyandıran beni ,
Susuz bahçeme su olan.
Yılların yalnızlığıma dayanak olan.
Sendin üstüme örtülü kumları ruhunun nefesi ile temizleyen.
Yaz günü kumsalda ki ateş, kış günü yağan yağmurdun.
Sana karşı koyamadığım ruhumu taşıyor
“Yabancı yazarlardan en bi sevdiğim DOSTOYEVSKi”
"Karamazov Kardeşler'de karakterlerden biri çocuklara aklınca bir oyun öğretmişti. Büyükçe bir ekmek parçası alıp içine toplu iğneyi itinayla yerleştiriyor, sonra açlıktan o ekmek parçasını bir lokmada yutacak bir köpek bulup yediriyordu. Gerisi bir kötü için tam bir şölendi; köpek ekmeği yuttuktan kısa bir süre sonra acı içinde etrafta
Yaşanmamış Anılar Çöplüğü
Keşke günahlar eskisi kadar cazip gelseydi de yaşamaya dair bir hevesim olsaydı diye düşünmüşüm. Karşı koymaya ya da varılmaya yönelik bir hedef. Doğru ya da yanlış değil, doğruya ya da yanlışa ulaşmak için ardında bıraktığım izi gönül rahatlığıyla seyretmekten bahsediyorum. Sendelemek ya da düşmek ya da yolun yanlış olduğunun farkına varıp başka
Yolların çekiciliği, ilerledikçe her şeyin arkada kaldığı hissinden mi, karşı koyamadığım gitme isteğinden mi, yoksa yeni ve bilinmedik bir yere varacak olmanın heyecanından mı bilinmez; sürüklüyor! Saatlerce yürüdüğüm arka sokaklarda, her köşesini fotoğrafladığım onlarca resme bakarken hissettiğim tek şey: Kaybolmak!
Duraklamak istediğim yollar da oldu oysa.
