"Aklımın içini örümcek ağları sardı; kafamın sandalyelerinde elbiseler,gömlekler,çoraplar birikmeğe başladı; kurduğum hayaller,bir bekâr odasının dağınıklığına boğuldu. Düsüncemin duvarlarına resimler asmak istediğim halde bir türlü olmadı.Belirli noktalara biriken eşya, odanın çıplaklığını daha çok ortaya çıkardı.
Duvarlara resimler asmalıyım. İnsanlarımız bir evi döşemesini henüz bilemiyorlar. Soğuk ve bulutlu sabahlarda ya da aysız,tam karanlık gecelerde,yalnız ve ne istediğini bilmeden sokaklarda dolaşırken gözüne takılan perdeleri açık pencereleri düşündü. "
"Kim?Göğsüme doğru yükselen boşluk. Hangi şehirde? Kollarıma,bacaklarıma...sözlerimi gayrı ciddiye...ellerimi bu korkunç boşluğa...sus...uyanınca düzelecek. "