Ayla Büyükataman güzel kadındı ama mekanı cennet ola
Kastamonu'da ilgi duyduğunuz bir kız var mıydı?
Çok enteresan bir şey söyleyeyim. Bizim mahallede kız kardeşim Yücel'in arkadaşı vardı, Ayla. Bir başka Türkçe hocamızın Kızı. O hocamız da son derece milliyetçi. Sonradan Adalet Partisi'nden milletvekili oldu. O da bizim milliyetçi bir aile olduğumuzu biliyor. Nihâl Atsız’a da hayran. Eşi annemle tanışıyor. Ayla da kız kardeşimle aynı okulda, aynı sınıfta. Fakat kız edepsizin teki! Gelene gidene laf atıyor, taş atıyor, oğlanlar bile kaçıyor bundan... Başladı bana da sataşmaya. Sonra, bir bisiklet aldım ben. “Gel seni bisikletle gezdireyim," dedim. İnanmadı. "Ya, yok Ünal ağabey," falan... "Bak," dedim, "Gel, ama bir şartım var. Bana taş atmayacaksın." Yemin etti, “tamam atmayacağım” dedi. Sonra ben de ona hep bisiklet turu yaptırdım. Bu Ayla, kim çıktı, biliyor musunuz? Ünlü ses sanatçısı Ayla Büyükataman! Yıllar geçti. Mülkiye yakınlarında arkadaşlarla dolaşırken bir köşe başında annesini gördüm. Hemen yakındaki bir eví gösterdi. O evde oturuyorlarmış. “Mutlaka bekliyoruz, gel," demişti. Çok iyi bir kadıncağızdı annesi. Kocası da beni çok severdi, "Seni görmek ister," dedi. Fakat gitmedim evlerine... Ayla'nın ses sanatçısı olduğunu çok sonraları öğrendim. Soyadı değiştiği için. Kız kardeşim, Ayla'nın sesini beğenip beğenmediğimi sorduğu zaman fark etmiştim. Yalnız Ayla'ya ilgi duymadım ben. Gıcık kızdı....
Tevakkuf değil, muvaffakiyetsiz mağlûbiyet yok! Risale-i Nur'un her tarafta galibâne fütuhatı var.
Tevfik İleri DP hükümetinin bir bakanı tabii ama evveliyatı var. Eski milliyetçilerden... Eniştemin ekibinden... Teyzemi Avrupa'ya gönderen oydu. Elçiliklerde Talebe Birliği olurdu. Orada görevlendirme yaparak... Öğretmenlikten atılmış olan eniştemi, Tahsin Banguoğlu aracılığıyla Süleymaniye Kütüphanesi'ne memur yapan da oydu. Enişteme müthiş saygısı vardı. Banguoğlu da o ekipten zaten. Bakın şunu da anlatmalıyım: 14 Mayıs 1950'deki seçimden sonra Tevfik İleri Kastamonu'ya geldi. Lise meydanının orada halk toplandı. Ben enişteme bazı şeyleri anlattıktan sonra bana, Tevfik İleri'nin Kastamonu'ya geleceğinin haberini verdi. "Ben ona senden bahsederim, git kulağına fısılda bunları," dedi, “Ama doğru konuşacaksın." Tevfik İleri geldi. O zamanlar koruma moruma yok. Yanında vali, okul müdürü, emniyet müdürü, bir tane de polis var. Yaklaştım. Yakamda gazeteci kartım da var, Son Posta adına. Kimse engel olmuyor. "Efendim," dedim, "Ben Ünal Yaltırık, Nihal Atsız'ın yeğeniyim." "Ooo!" diyerek bana sarıldı. O andan itibaren ne müdür kaldı, ne polis, ne bir şey. Bütün dikkatler benim üzerimde yoğunlaştı. Yeni kurulmuş iktidarın en sevilen bakanlarından biri orada bana sarılıyor ki, Tevfik İleri DP iktidarında çok tutulurdu. "Saat üç buçukta seni partiye bekliyorum," dedi. Fakat elini omzumdan ayırmıyor. Kiminle konuşsa, selamlaşsa eli omzumda. Herkes şaşırdı kaldı. Bir süre böyle kaldık...
Yaşa var ol Harbiye! :)
- Lisede siyasi sebeple bir kavga yaşamadınız herhalde?
Siyasi sebeple kavga çıkmazdı. Ama futboldan çıkardı. Lise ile meslek lisesi arasında çatışma vardı. Maçlarda Kastamonu'da kıyamet kopardı. Bir de Ankara'da Mülkiyelilerle Harbiyeliler... Harbiyelileri baskette hep yenerdik. Yenilgiyi hazmedemezler, kemerleri çıkarıp bize saldırırlardı. Çok dayak yemişliğimiz var.
Babanız Kastamonu'daki Şehir Kulübü'ne gider miydi?.
Hiç gitmezdi. DP'li olduğu için babamı aralarına almaz ve tutmazlardı. Bir de Şehir Kulübü daha üst bürokrasinin ve zenginlerin uğrak yeriydi. Babamın oralara gidecek hâli zaten olmazdı. Babam beyaz peyniri dahi veresiye alan adamdı.
Henüz orta üçü bitirmemiştim. Kastamonu Lisesi'nin ortaokul kısmına 33 numara ile kaydoldum. Tıpkı Tokat'taki gibi ortaokul ve lise kısmı yan yanaydı. Kastamonu Lisesi çevrenin lisesiydi. Yakın bölgelerden öğrenciler gelirdi. Leylî olanlar vardı. Çankırı, Sinop, Tokat'tan gelirlerdi. Çok iyi hocalar vardı. Ama orada bizim dönemimizle birlikte komünist hoca, milliyetçi hoca ayrımı başlamıştır. Benim bunda rolüm oldu. En çok da Nihâl Atsız'ın eniştem olmasından ötürü. Başlarda eniştemin bu kadar tanınıyor olması beni şaşırtmıştı.