Özledim seni aldığım her nefeste
Yapayalnız bu ten mülk kafeste
Özledim seni her attığım adımda
Yastığımı ıslatan göz yaşında
Buldum lezzeti vuslat aşında
Sakın ağlama gelip mezar taşımda
İç çekipte ‘ah savruk’ diye etme ar
Özlem sana değil toprağadır yâr
Savruk savruk gezersin
Dünya’yı kana kana içersin
İnticamını bozmadan geçersin
Dört adem sırtlayınca
Batılı, Hâk’dan anca seçersin
Nilgün Marmara'dan - Kan Atlası
Emel'e
"Ben babamın yuvarladığı
çığın altında kaldım."
Kişiye malum olunca sırrı hiçin
Hesabı tutulmaz artık niçin
O mübarek soruya lâl olmamak için
Sağdan ekin de soldan biçin
Adam olmaz bu savruk
Onun kumaşını da sağlam seçin
Geldi, durdu, geçti gitti, yedi, bitirdi savruk
Geldi’ ecelle ona sıra
Durdu’n, imamın karşısında,
Geçti’ oldu eriştin de sırra
Gitti’ bir top kumaş dört tahta
Yedi’n yedin daha kalmadı aşın
Bitirdi’ nefsin lezzeti bir hışım
Savruk vardır her baharı kışın
Olsun’ kardeşler benim için aynı safta.