YILLAR İÇİNDE depresyonum ve kaygımla ilgili dikkatimi çeken bir şey daha olmuştu. Çoğu zaman tuhaf bir şekilde ileriyi hiç göremez hale getiriyordu beni. O geldiğinde yalnızca sonraki birkaç saati düşünebilir oluyordum: O birkaç saatin ne kadar uzun göründüğünü ne kadar sancılı olacağını. Gelecek ortadan kaybolmuş gibiydi.
Yıllar geçtikçe eşyaların tamirciye götürülmesi alışkanlığı azalmaya başladı; insanlar artık bozulan eşyaları tamir ettirmektense, çöpe atıp yenilerini almayı tercih ediyorlardı...
"Hapishanenin korkunç bir yer olduğunu düşünürdüm ancak yıllar içinde öğrendiğim bir şey vardı ki hapishanelerin korkunç bir yer olmasının sebebi, içinde suçluları barındırması değildi sadece. İçinde kaybolan umutların, asla geriye dönülmeyecek yılların hırsızı olmasıydı."