Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu
Gözlerim yollarda bekler dururum
Nerde kardeşlerim diyordu bir ses
İlk Kıblesi benim ulu Nebi’nin
"Oysa insanlar çocuk gibidir, hak etmeden bir hediye aldığı zaman şımarır. "
Sayfa 166 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Kırmızı balonlu çocuk, ne güzeldir hikayen... Silinip, kayıp gitmişken elimden...
Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu
Gözlerim yollarda bekler dururum
Nerde kardeşlerim diyordu bir ses
İlk Kıblesi benim ulu Nebi’nin
Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu
Gözlerim yollarda bekler dururum
Nerde kardeşlerim diyordu bir ses
İlk Kıblesi benim ulu Nebi’nin
Susan Sontag, Yeniden Doğan, Günlükler ve Defterler
" Vedalaşma bulanıktı çünkü ayrılık hala gerçek değil sanki."
Sayfa 79Kitabı okudu
Oysa insanlar çocuk gibidir, hak etmeden bir hediye aldığı zaman şımarır. Ne hediyenin ne de verenin kıymetini bilir.
Gözlerimin önündekini görüyordum, aynı zamanda kızı da görüyordum. Resmi hep benimleydi, cüzdanımda ve kafamda. Şimdi onun görüntüsü, baktığım her yerde açıkta görünüyordu. Kayıp beyaz yüzü kocaman gözleriyle her yerdeydi, albino solgunluğu uğursuz bulutların altında meşale gibi yanıyor, gözlerimi mıknatıs gibi çekiyordu. Yıkıntılar arasında titrek bir ışıktı o, saçları karanlık günde bir parıltı. Haksızlığa uğramış ve korkutulmuş büyük çocuk gözleri parçalanmış pencerelerin kara deliklerinden suçluyordu beni. Yoldan çıkmış bir çocuk gibi koşup geçiyordu, büyük gözlerle beni kışkırtarak, acısını seyretmenin zevkiyle ayartarak, arzumun en kötü tasavvurlarını özenle işleyerek. Yüzünün hayaletimsi pırıltısı beni gölgelere çekiyordu; saçları bir ışık bulutuydu; ama ona yaklaşınca dönüp kaçıyordu, birden omuzlarına kayan gümüş, ay ışığında birden parlayan bir çağlayan.
Sayfa 164Kitabı okudu
