İnsan düşündükçe derine dalarmış düşündükçe farkediyorum. Tefekkür ettikçe derdimiz büyüyor ızdırabımız derinleşiyor
Dünyalığa bulanmış bürünmüş ona dönüşmüşüz. Onda varolmaya çalışmışız. Halbuki bu akıbetin sonu onun gibi hiç olmaktır. Sonsuzlukta hiç olmak.
Azıksız olmak
Rızasız olmak
Düşündükçe ızdırap çekiyorum.
Neyi seversen sev araya uzaklık/mesafe girdiğinde bu zaman olabilir yahut ölçü farketmeksizin zamanla insan sevdiği şeye karşı ilgi ve alakasının azaldığını, ona karşı muhabbetinin zayıfladığını görüyor.
Tekrar sevmek mümkün mü? Elbette!
Tek yapmak gereken sabırla istikrar gösterip o kaybedilen muhabbeti kazanmak için uğraşmak. Zaman ayırmak. Ömürden pay vermek.
Eskiden buralar çok daha güzeldi
Reklam saçmalığı yoktu. Fotoğraf paylaşımı yoktu. Şahsi fikrim görüntü kirliliğidir.
Eskiden sadece ileti ve alıntılar paylaşılırdı. Diğer uygulamalardan farklı kendine has bir havası vardı şimdi ise orijinalliği kaybetmiş bir ortam oluştu cidden çok üzücü..