Çoktandır keder duymaz oldu artık. Kocasını unuttu, ama çocuklarının babasından hâlâ söz eder. Çocuklarını yetiştirmek için çalışır, parasını da annesine verir. Annesi bir kırbaçla yetiştirir çocukları. Fazla sert vurdu mu kızı “Başına vurma,” der. Öyle ya, çocuklarıdır bunlar onun, onları çok sever. Hiçbir zaman gözlerine çarpmamış, değişmez bir aşkla sever onları. Bazı bazı, oğlunun anımsadığı şu akşamlarda, ezip bitirici işinden (evlerde temizlik yapar) döndüğü zaman, evi boş bulur. Yaşlı kadın alışveriştedir, çocuklar daha okulda. Bir iskemleye yığılır, sonra, gözleri dumanlı, parkenin bir çizgisini şaşkın şaşkın kovalarken yitip gider. Çevresinde, gece yoğunlaşır, bu karanlıkta bu sessizliğin çaresiz bir sıkıntısı vardır. Çocuk bu sırada içeri girerse, bu omuzları kemikli, zayıf gölgeyi görür ve durur: korkar. Çok şeyler duymaya başlar.
Ayrılık Sevdaya Dahil
- 1.
Açılmış sarmaşık gülleri
Kokularıyla baygın
En görkemli saatinde yıldız alacasının
Gizli bir yılan gibi yuvalanmış
İçimde keder
Uzak bir telefonda ağlayan
Sayfa 69Kitabı okudu
— Ama mutluluğun bir başka yolu daha vardır.
— Hangisi?”
Aşk bazen beklemez, insanın içini bir ateş sarar, bütün varlığı ürpertir; öyle derin bir sevinç ve keder verir ki...
— Hangi yoldan söz ettiğini anlayamıyorum.
— O yolda kadın her şeyi feda eder. Ruhunu, hayatını, kendine saygısını, şerefini, her şeyi. Bütün bunların yerine aşkı koyar.”
İçim parçalandı
Barbara Deming babasının ölümüyle ilgili yazılarında bu arzuyu çarpıcı bir şekilde dile getirir: "Yıllar oldu. Bir hafta sonu şehir dışındaydık. Babam dışarıda kazma ve kürekle çalışıyor, bahçeyi yeniden düzenliyordu. Kalp krizi geçirdi ve oracıkta, altı üstüne gelmiş toprağa düştü. Ambulans çağırdık, babamı hayata döndürmeye çalıştılar ama
Sayfa 12 - Bgst Yayınları, 2.Basım, Haziran 2021
Acaba kavuşur muyuz?
Yoksa serap ülkesinde mi olur buluşmak? Sonra gider, kaybolur gölgesi
Ve azaba dönüştürür anıları.
Böyle soruyor kalbim, yokluğundan sonra uzayınca günler.
Rüyamda gülümseyen hayalin görününce
Sanki cevabı duyar gibi oluyorum:
Viran ülkeye hayır dönsün diye,
Bu zor yolda beraber yürümedik mi?
Tüm arzulardan vazgeçerek
Bu dikenli yolda ilerledik
Sayfa 35 - Yüksel yayıncılıkKitabı okudu
Yanılıyorsunuz peder.. Siz cennetteydiniz ama bunun farkında degildiniz. Dünyada pekçok insan da böyledir. Mutlu olmayı hak etmediklerini sanarak en büyük sevinci bulabilecekleri yerlerde keder ararlar.
Sayfa 160 - Can çağdaşKitabı okudu
‘toplum içinde yaşamaktan’ kaynaklanan keder, acı ve güvensizliğin gerçeğin ve o gerçeğin içinde yerleşik’ bireylerin sabırlı ve sürekli bir incelemesini gerekli kıldığını gösterir ve her şeyin uçucu olduğu bir dünyayı yansıtır. Kadın ve erkeklerin kendi hayatları için yaptıkları planların değiş kenliğini ve güvencesizliğini ortadan kaldırmak ve böylelikle yönelim bozukluğu hissini eski kesinlikler ve yerleşik metinler üzerinden sergileyerek açıklamak için girişilen her çaba, okyanusu bir kovayla boşaltmaya yeltenmek kadar anlamsız olurdu.
Efendimiz'in Hafsa validemiz ile evliliği
Bazı saliha kadınlar, kocaları ölünce yalnızlığa terk edilmişlerdir. O bu kadınların salahet, hicret ve erken müslüman olmak gibi hallerini göz önüne alarak onlara sahip çıkmış ve onları sıcak bir yuvaya kavuşturmuştur. Bakın, buna dair bir misâl vereyim. Hz.
Ömer'in kızı Hafsa'nın kocası şehid edilmiş ve bu saliha kadın yalnız kalmıştı. Babası olan Hz. Ömer, kızını
bu yalnızlıktan kurtarmak için, onu Hz. Ebubekir'e teklif etti. Olumlu cevap alamadı. Hz. Osman'a teklif etti. Olumlu cevap alamadı. Bu olumsuz cevaplar üzerine daha da kırılmış bir halde, olayı Allah Resûluna arz etti. Allah Resûlu Aleyhissalatu vesselâm, bu büyük insanı bu keder ve sıkıntıda bırakmanın doğru olmadığını düşünerek, kızını kendisinin alacağını söyledi.
Sayfa 191Kitabı okudu
A-Cezalandırmada Hâkim Prensipler
1-Cezâ, suçu önleyici mahiyette olmalıdır. Ağır suçlar için hafif cezaların verilmesi, bu maksadı bertaraf eder. Bu sebeple İslâm hukukunda, bilhassa bazı mühim suçlar için ağır cezâlar konulmuştur. Vâkıa bu cezaların tatbiki son derece zor şartlara bağlanmıştır ve İslâm tarihinde de nâdir infaz olunmuştur. Ancak cezaların ağırlığı, bahis mevzuu
Sayfa 303Kitabı okuyor
Keder ile ağlayıp ve azap ile inleyince,
Yüreğim dağlanır bir başıma kalınca,
Merhamet eder herkes, beni duyunca.
Sevdiğim gidince yeni dünyasına,
Şu hayatımın nasıl bir hal aldığını,
Becerip de tarif edecek dil bulunmaz.
İşte böyle hanımlar, istesem bile,
Söyleyemem, ben kimim gerçekte;
Çünkü bu ömür bir rezil bir işkence.
Ve insanı öyle mahcup edet ki,
Herkes der, “Terk ediyorum seni,”
Görünce ölü beyazı dudaklarımı.
Ama sevdiğim kadın görüyor halimi,
Ben de hala dileniyorum merhametini.
Sayfa 66
Çünkü beden hayatta kaldıkça keder, kötülük ve günah kamçıları da hayatta kalır
Sayfa 268Kitabı okudu
Ömrünün onca yılını bu kadınla el ele geçir- miş, iki sevgili bütün dünyayı bir yana atıp kendi dünyalarını, kendi yaşamlarını birbirine bağlamış olamazlar mı? Ayrılık vakti gelip çattığında kadın, haşin göğün altında oyunlar oynayan fırtınayı duymaksızın, gözyaşlarını kirpiklerinden sö- küp atan rüzgârı hissetmeksizin hıçkırıklara boğularak adamın göğsüne kapanmamış mıdır? Acaba bütün bunlar, kederli, bakımsız bu bahçe, yosun bağlamış, tenha ve kasvetli patikalarıyla yalnızca hayal midir? Oysa kaç kez o patikalarda birlikte yürümüşler, o bahçede birlikte umutlanmış, kederlenmiş, birbirlerini sevmişlerdir; hem de nasıl bir karşılıklı aşk, "öyle doyasıya ve şefkat dolu!" Ya kadının onca zaman yaşlı, kasvetli, sonsuz bir suskunluğa ve huysuzluğa boğulmuş kocasıyla yalnız başına keder içinde yaşadığı dedesinden kalması o tuhaf ev?
Yanılıyorsunuz Peder. Siz cennetteydiniz ama bunun farkında değildiniz. Dünyada pek çok insan da böyledir. Mutlu olmayı hak etmediklerini sanarak en büyük sevinci bulabilecekleri yerlerde keder ararlar.
Sayfa 174Kitabı okudu
Kıskançlık şüphesiz ki sahip olduğumuz bir şeyi, çok sevdiğimiz ve varlığına, sevgisine, ilgisine muhtaç bulunduğumuz bir varlığı kaybetmekten duyulan derin ve asıl bir keder değildi. Bu daha fazla sahip olamadığımız saadete başka birisinin erişmiş olduğunu görmek karşısında duyulmuş bir hasetti. Saadeti kaybedenlerin, bu saadeti çalana karşı duydukları düşmanlıktı.
Sayfa 26 - İthakiKitabı okudu
Acı, keder ve felaketler (yani melankoli!) insanı bilge yapar...
Sayfa 21 - Okuyan Us Yayın 1. Baskı İstanbul, Ağustos 2002Kitabı okudu
