Ağlamak Özlenir
Balık iskeletleriyle doldurmalı güverteyi ki şairler akıtabilsinler kumları tablolardan, çocuklar görmeye çalışırken gemiyi tutan ipi...
Sayfa 14
şimdi artık
Bir kapıya vardık, bunu yalnızca kapı bilecek.
Herkes kendi gürültüsünü de götürür peşinden.
Peşimizden gürültülerimizi de götürünce geriye ne kalacak?
Dünya kullar için bir esaret.
Dünya, büyük kafes !
Kafes büyüdükçe esarette büyür. Esaretimiz büyüdükçe koşmalarımız da artıyor, varacağı bir kucak olmadan.
Yaşam insana ağır da kuşlara değil mi?