Papatya
@kelebegin_omru
Yüreği soğuyanin savaşı biter...
06
AG
47 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Bu dünya nasıl bir dünya biliyor musun? Ağaç olsan gelip yakarlar sönmene de izin vermezler, ta ki kuruyup kül olana kadar.
Okur Takip Önerileri
Haydi uyandır içindeki çocuğu,
Bak ne güzel de düşüyor kar taneleri.
216 syf.
·
Puan vermedi
·
5 günde okudu
Güneş başını almış gidiyordu. Bir burukluk çöktü içime. Akşam oluyordu. Karanlık sarı yansımalarla sardı önce. Rahmetle gülen ruhum akşamın alacakaranlığı ile mahzunlaştı. Gün akşamla tutuştu.
Usulca giden güneşin ardından bakakaldım. Geceleri gündüzlerle kilitlemek, karanlığı aydınlık ile gizlemek istedim. Olmadı...
Sâre'de kızgınlık, bende sabır vardı. Sabrı olmayanın aşkı ne kadar olurdu ki? Sâre sevdi, sabırsızdı. Sevgisi aşka ulaşamadı. Ben sevdim, sabrım vardı.
Sabır, sevgiyi aşk yapan iksirdi. Aşk, sabır kadardi. İbrahim sevgi ile Sâre'de kaldi, ben sabır ile aşkı aldım.
Sabır hapsetmekti. Kötü duygular hapsedildiği kadar insan sabrederdi, Kötü duygu kalbe giden yolu kapatırdı, onun için sabrı olmayanın aşkı olmazdi.
Belli ki artık Filistin mazlumları mahzun, zalimleri mağrur edip, mamur eden yurt olacaktı.
Filistin benim yazgımı kuşanacaktı
Ağlıyordum...
Filistin, hep Hacer kadar ağlayacaktı
Filistin'e bundan böyle gözyaşı düşmüştü..
Artık Filistin'de hep benim gibi analar, İsmail gibi çocuklar ağlayacaktı. Filistin'de ağlayan her çocukta İsmail'in sesi, benim hıçkırıklarım duyulacaktı
Filistin'e bir ananın ahı düşmüştü.
Her șey ezel sırrının yazılarıydı...
Filistin'e bir masumun yüreğinden sürgün düştü
İçimde kahır okları sıralandı, fırlatamadım. Kadere itiraz bildim.
Filistin'in adı bundan sonra anaları, yavruları istemeyen yurt olacaktı.
İsmail bebeğin baba hasretinden Filistin'e hasret düştü.
Gazze'yi bir baştan bir başa geçerek ayrıldım...
Biliyordum Filistin'in kaderine artık bahtım düşmüştü.
İlk kez derinden bir ahın iniltisini saldım Filistin'in üstüne. Kendi kendime mırıldandım
"Ayrılık yurdu Filistin. Yurt edinenleri kara bahtlı edip ağlatan Filistin. Bağrında masumları taşımayan, yaban ellere atan Filistin. Hicret yurdu, sabır yurdu, çile yurdu, kahır yurdu, acı yurdu Filistin."
Sevgide mekân olurdu, aşkta ise asla. Aşk mekânsızlıktı. Sevgi nefsin eliydi, cisimle bağlıydı. Sevgisi cisimde olanlar için mekânı önemliydi. Ayni mekânda paylaşım olmadan sevgi boyutu teselli olmazdı. Aşk , sevginin kalbe ulaşmasıydı. Aşka ulaşan sevgi için mekâna ve zamana ihtiyaç yoktu.
Sevgi nefistendi, aşk kapten. Nefis, mekâna ihtiyaç duyduğu için sevgisini dünyada isterdi, paylaşım arardi. Kalp, mekân ve zamanı aştığı için paylaşım derdi olmazdı.
Sevgisi kalbe ulaşıp aşk kimyasına erenlere bu dünyada ayrılık vardı...
Mazlum ile zalimin mücadelesini seyrediyorduk. Nefret ettiğimiz ile merhamet ettiğimiz, hiç bu kadar yan yana olmamıştı. Korku herkesi lal etmişti. Korkunun sırrıydı, önce dile vururdu. İlk kez korkunun nasıl bir şey olduğunu anladım. Düşündüm zulüm mü korkuturdu, zalimin silüeti mi? Ayırt edemedim...
Kelamın susturulduğu yerde sessizlik dil olmuştu hepimize....
Zulüm, kelimelere dökülmemeliydi. Zaten tüm zalimler önce kelama yasak koyardı. Kelamın gücü büyüktü. Kelamdı, yokluğun elini varlığa tutturan...