“Anlamıyorlar mı seni? Dağlara çık… Yalnızlığının idrakinde bile olamaz insan modern şehirde. Dağlara çık… Sevgi ve saygı, içi boş kelimelerin ve ruhsuz gülüşlerin arkasına saklanmış bir maske mi? Dağlara çık!!! Kentlerde üşüyorsan, söylediğin türküleri kimseler duymuyorsa uğraşma, dağlara çık! Kar ve ayaz kentin yalnızlığından daha soğuk değildir. Dağlarda bağır, dağlarda ağla, dağlarda söyle şarkılarını… Dağlar bilir, anlar, duyar, hisseder… Onların gönülleri rüzgârdan, kalpleri bulutlardandır… Dağlardan baktığında göreceksin hakikatin en yalınını… İnsanın, eşyanın, zamanın ve mekânın en yalanını… Dağları anla, dağları anlat… Dağlar gibi susarsan, dağlar gibi yalnızlığınla kalabalıklaşırsan, dağlar gibi sessizce beklersen aradığın hikmet kendiliğinden tecelli eder… Dağlar gibi yücelirsin… Sen dağları anlat… Hissettiğini ve titrediğini göreceksin dağların… Ve anlayacaksın can dediğin şeyin tenden ibaret olmadığını… Gönlü olmayan ne bilsin gönüldeki dağı? İçinde nefret dağı, öfke dağı olan ne bilsin türküleri??? Çık dağlara türkü söyle!!!”
“Elem dolu bir yağmur”
Kur'ân-ı Kerim, yağmur için çeşitli kelimeler kullanır. Kur'ân'ın bunlardan her birine nasıl kendine özgü bir anlam yüklediğini ve uygun bağlamlarda kullandığını tespit etmek için yaygın kullanılan üç kelimeye yakından bakacağız.
Allah ın (cc) kâinattaki âyetlerini ve nimetlerini tarif etmek için Kur ân
İki gezgin uğradıkları bir köydeki çitin üzerinde değişik bir çiçek görerek onu koparırlar. Çok güzel bir çiçektir bu. Köyün çocukları etraflarına toplanır. Gezginler etraflarına toplanan çocuklara sorarlar:
“Bu çiçeğin adı ne?”
Çocuklar:
“Bilmiyoruz, Lenio Teyze bilir.” derler.
“Koşun çağırın onu”
Çocuklardan biri köyün içine doğru koşar. Sabırsızlıkla bekler gezginler. Kısa bir süre sonra döner çocuk.
“Lenio Teyze ölmüş.”
Kalpleri daralır Lenio Teyze’nin değil , aslında “ bir kelimenin öldüğünü” düşünürler.
Kelimelerin ruhu vardır.