"Kendimi inceliyorum; bundan sıkılınca vakit geçsin diye bir puro yakıp düşünüyorum: Tanrının benimle ne kastettigini ya da benden ne yapmak istediğini sadece o biliyor.
Kierkegaard-Kabkaba Benden Yana
ölülere ağlamam ben.
Kaderlerine, son sözlerine değil, onları ölüme götüren ellerine ağlarım. Hayattayken sırtlarını dayandıkları ağaca ağlarım. Uzanıp avuçlarıyla su aldıkları çeşmeye ağlarım. Gözyaşlarım bütün bunları bahane edip akarken ben ölülere değil hikayelerine ağlarım. Ama ben aslında ölülerin hikayelerine de ağlamam. Olur olmaz herkeste izini sürdüğüm, bir türlü bulamadığım adama ağlarım aslında. Oysa herkes benim onların ölüsüne ağladığımı sanar.