Italo Calvino;
"Hepimiz intikamını almak istediğimiz gizli bir yara uğruna savaşıyoruz."
Sayfa 179 - Everest Yayınları, 8. BaskıKitabı okudu
Çünkü bazı insanlar birbirlerini acılarından tanırdı ve yara sarmasını ancak canı yananlar bilirdi.
"Kalbin acısını ayakların sızısı alır"
"Sordum suya karışan arzuma:
Bir kötülük vaadidir insan"
"Bazen dünya insana batardı. Ne toprak alırdı insanın sıkıntısını ne de kederini yataklar dindirirdi."
Sayfa 174 - Everest Yayınları, 8. BaskıKitabı okudu
Fakat insanın içinde yarım kalan her şey bir ukdeydi. Tamamlamayınca tamamlanmıyordu insan. Kolu kanadı kırık kalıyordu.
Sayfa 202Kitabı okudu
Konuştum. Hep çok konuştum. Dilim damağım kuruyana kadar konuştum. O kadar çok konuştum ki benim sustuklarımı kim duyacak şimdi?
Sayfa 196Kitabı okudu
"Kendimi inceliyorum; bundan sıkılınca vakit geçsin diye bir puro yakıp düşünüyorum: Tanrının benimle ne kastettigini ya da benden ne yapmak istediğini sadece o biliyor.
Kierkegaard-Kabkaba Benden Yana
Varol! Türk'ün büyük evladı.
Sayfa 36Kitabı okuyor
"Bazen insanlar şen kahkahaları ve güleç yüzleriyle acılarını örterlerdi."
Sayfa 169 - Everest Yayınları, 8. BaskıKitabı okudu
"Ben ki onun iki gözüyüm,
O bensiz nasıl ağlayabildi?"
MevlanaKitabı okuyor
ölülere ağlamam ben.
Kaderlerine, son sözlerine değil, onları ölüme götüren ellerine ağlarım. Hayattayken sırtlarını dayandıkları ağaca ağlarım. Uzanıp avuçlarıyla su aldıkları çeşmeye ağlarım. Gözyaşlarım bütün bunları bahane edip akarken ben ölülere değil hikayelerine ağlarım. Ama ben aslında ölülerin hikayelerine de ağlamam. Olur olmaz herkeste izini sürdüğüm, bir türlü bulamadığım adama ağlarım aslında. Oysa herkes benim onların ölüsüne ağladığımı sanar.
dünya üzerindeki herkes ve her şeyin sonu beklemeye yazgılıyken, ölümün bi dakika bile beklemeye tahammülü yoktu.
Ölümün her canlının başında salınıp durduğunu, er ya da geç kapılarını çalacağını unutup günlerini hayatın zevküsefasına harcadılar.