Kalemimden geçenler
Çünkü sadece kendi kederlerini bir gizem olarak yaşayabilenlerin gerçek anlamda yaşadıklarına inanıyorum.
"Hayatta silgim hep kalemimden önce bitti. Çünkü kendi doğrularımı yazacağım yere, tuttum başkalarının yanlışlarını sildim."
az şey mi öğreniyorum?
Evet gayr-i ihtiyari kalemimden çıkan bu angarya kelimesi için kendi kendimden utanıyorum.
Hani yirmi beş gün evvel kendime verdiğim söz?. Hani
bu masanın kenarına yazdığım program?.
Bu gece kendi kendimden nefret ediyorum
Mobbing Bank Diyor ki;
Türk Fırtınası
Nereden bilebilirdim yaşamımın bir fırtına estirmeye ait bir görev olduğunu!
Dokuz yaşında aldım ilk yaramı on iki Eylül sabahında!
O yara büyüttü beni!
Çok yükseğe çıkamam; bende yükseklik korkusu var. Kimseyi yarı yolda bırakamam; bende alçaklık korkusu var. Hayatta silgim hep kalemimden önce bitti, çünkü kendi doğrularımı yazacağım yerde, tuttum başkalarının yanlışlarını sildim. Beklenen hep geç geliyor; geldiği zaman da insan başka yerlerde oluyor. kimseye göstermem üzüntümü. Gündüz gülerim, geceleri yalnız ağlarım.
Hayatta silgim hep kalemimden önce bitti. Çünkü kendi doğrularımı yazacağım yere, tuttum başkalarının yanlışlarını sildim. Beklenen hep geç geliyor; geldiği zaman da insan başka yerlerde oluyor. Kimseye göstermem üzüntümü. Gündüz gülerim, geceleri yalnız ağlarım.Tiyatro bitti, beklemeye lüzum görmüyorum.
"Farkındayım, yazgımın beni zor sınavlardan geçirdiğinin farkındayım. Yine de cesareti elden bırakmamak gerek! Ciddiye almayınca her şeye katlanılır! Ciddiye almamak mı? Nasıl oldu da kalemimden böyle bir söz döküldü, bu beni güldürür ancak. Ah, biraz kaygısız olmak, beni bu güneşin ışıdığı dünyada insanların en mutlusu yapardı. Ne diyorum ben? Başkaları azıcık çaba ve yetenekle karşıma geçip sıkılmaktan uzak bir kendini beğenmişlikle çalım satarken, ben kendi çabamdan ve yeteneğimden mi kuşkulanıyorum? Bana her şeyi bahşeden güzel Tanrım, niçin verdiklerinin yarısını geri alıp bana özgüven ve yeterlilik duygusu vermedin ki?"
Farkındayım; yazgım zorlu sınamalara gebe. Ama yılmamak gerek! Aldırış etmeyince her şeyin üstesinden gelinebilir! Aldırış etmeyince mi? Gülesim geliyor, nasıl oldu da bu söz çıktı kalemimden? Ah, eğer kanım o kadar çabuk kaynamasa güneşin altındaki varlıkların en mutlusu ben olurdum! Başkaları, şu kadarcık güç ve yetenek ile rahat bir kendini beğenmişlik içinde ortalıkta dolanabiliyorken, ben, gücüm ve yetilerimden ötürü kendi kendimi bitirecek miyim? Her şeyimi bağışlayan Tanrı keşke bunların yarısını esirgeyip kendime güvenmeyi ve kendimle yetinebilmeyi öğretseydi bana!
Sayfa 83
Evet gayr-i ihtiyari kalemimden çıkan bu angarya kelimesi için kendi kendimden utanıyorum. Hani yirmi beş gün önce kendime verdiğim söz? Hani bu masanın kenarına yazdığım program? Bu gece kendi kendimden nefret ediyorum.
Çok yükseğe çıkamam; bende yükseklik korkusu var.Kimseyi yarı yolda bırakamam; bende alçaklık korkusu var.Hayatta silgim hep kalemimden önce bitti,çünkü kendi doğrularımı yazacağım yerde, tuttum başkalarının yanlışlarını sildim.Beklenen hep geç geliyor; geldiği zaman da insan başka yerlerde oluyor. kimseye göstermem üzüntümü.Gündüz gülerim,geceleri yalnız ağlarım.