Hani önyargı ile başlarsın ya bir şeylere ben de bu kitaba öyle başladım.
Bu kitabı çok görüyorum, alıntılarına bayılıyorum, bazı dizilerde gördüm hoşuma gitti diyerek başlayacaksanız başlamayın daha iyi. Ben bu kitabı çok isteyerek okudum ve zorlanacağımı bile bile bu yola çıktım. Kitap bahsedildiği kadar ağır, anlaşılması güç bir kitap. Doğru zaman ciddi anlamda beklenmeli. Hani ben baş ederim demekle olacak bir kitap değil. Sıkıcı bir kitap ve sonlarına doğru bitmesin isteyeceğiniz de bir kitap. Olric karakteri benim için çok değerli bir karakter oldu.
Herkes Selim karakterine bayılırken ben Turgut karakterini çok sevdim. Kendime benzettim, daha yakın hissettim. Turgut ile aramdaki tek fark benim bir Olric'im ve Selim'cim Işık'ım yok. Birçok kişinin aksine Günseli bölümü benim için çok güzel bir bölümdü. Korkarak başladım ama 1.5 günde biten bir bölüm oldu ve akıcı bulduğum nadir bölümlerden biriydi. Günlük bölümü Selim'i yakından tanıtırken şarkılarına fazla anlam yükleyemedim. Hani bazen Selim'e ne kadar çok benziyorum dedirtti ama ben bir Selim Işık olamam. Her daim hayatımda farklı yeri olan bir yazar olan Oğuz Atay'ın bu kitabını yüksek bir ihtimalle yanlış bir zamanda okumanın hatası ile fazla sevemedim. Tabi ki bu kitabı benim için çok özel olacak. Son sözümü çok sevdiğim bir alıntısı ile kapatıyorum.
"Şu anda, sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim" dedi. "Gene de az gelişmiş bir bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek : seni tanıdığıma çok sevindim kendi çapımda."
