1957 – 59
İstanbul, Fatih,
Bütün gün beni, bu kâğıtların başında oturmaya iten yalnızlığımı düşündükçe acımın artmasını istiyorum. Bu büyük, kalabalık şehirde hiçbir teselli yok benim için. Acım, çok önceleri, başka sokakların, başka pencerelerin, yatak odalarının, bütün o anlamsız eşyanın bulunduğu ortamda çok daha büyüktü. Şimdi başka bir
Yarım Adam Romanı 1 ve 2.Bölüm
İstanbul'u bir roman kahramanı olarak görmek isterseniz genç bir mimar olarak ete kemiğe büründüğü Yarım Adam Romanının ilk bölümlerini burada okuyabilirsiniz:
1.Bölüm
Elli Beş Saniye
Tüm hayatı elli beş saniyede değişti. Elli beş saniye; yaşadıklarını anlayabilmesi için çok kısa, kaosla tanışmanın şiddetine dayanabilmesi içinse çok
Birtakım sorular
Ben şuanda ne düşünüyorum? Ben şuanda ne hissediyorum? Ne gibi sıkıntılar yaşıyorum? Neyi yanlış kodlamışım kendimde ? Doğru bildiğim yanlışlar nelermiş? Kendim hakkında vardığım yargılar ne kadar doğru? Farketmediğim şeyler olabilir mi? Yanlış pencereden bakmış olabilir miyim?
Acaba nasıl oluyor ki bu böyle olmuş? Bu bilgiyi nasıl hayatıma entegre edebilirim? Bu bilgiye ne katabilirim? Kendimdeki şu eksiği nasıl giderebilirim? Söylenilen şey gerçekten doğru bir bilgi mi? Ben kendimin farkında mıyım? Ben etrafımdaki kişilerin farkında mıyım? Neyin ne olması gerektiği hakkında bir fikrim var mı? Hayattaki aksaklıklar, eksik noktalar neler? Ne nasıl olsa daha iyi olurdu? Zamanımı neye harcıyorum? Gerekli- gereksiz ayrımı yapabiliyor muyum? Ben çevremdekilere ne katıyorum? Çevremdekiler bana ne katıyor? Doğru yerde, doğru kişilerle, doğru işte miyim? Hayat akışın farkında mıyım yoksa sürükleniyor muyum? Ben soru sorabiliyor muyum?? Yani ben kendimi bir adım ileri götürebiliyor muyum??
Kim oldugunu bulmaya calisan Ruh...
Günün birinde küçük Ruh heyecan içinde Tanrı’ya gider ve ona "Ben kim olduğumu biliyorum" der.
Tanrı; "Peki sen kimsin?" der.
Küçük Ruh "Ben Işığım" der. Ve Tanrı "Doğru sen ışıksın!" der.
Küçük Ruh bir an düşünür ve "Ama ben ışık olmak istiyorum" der. "Işık olduğumu biliyorum ama ışık
SOKRATES’İN SAVUNMASI
•••
Atinalılar! Beni suçlayanların üzerinizdeki tesirini bilemiyorum; fakat sözleri o kadar kandırıcı idi ki ben kendi hesabıma onları dinlerken az daha kim olduğumu unutuyordum. Böyle olmakla beraber, inanın ki doğru tek söz bile söylememişlerdir. Ancak, uydurdukları birçok yalanlar arasında, beni usta bir hatip diye göstererek sözlerimin