---- 154 ----
HÜZÜN
Görünen bir sebebi yoktu hüznümün, benden daha asi gözümün tuzlu yaşı.
Dinmek bilmiyor ki kalbimin umutlu telaşları...
Rafa kaldırdım acımasız zamanı ve aldığım bütün yaşları...
Ben unuttum mu bütün aşkları?
Arıyorum içimde bir yerlerde karanlıkta el yordamı; birkaç kırık anı, ellerin, kendimce karaladığım devrik şiirler ve bütün insanlığın birikmiş kalabalık kederi…..
Gökyüzüne seslendim yağdı bir süre, Güneşle tartışıp sordum bir çiçeğe, "Haksız mıyım?” diye...
Bazen bir kuştur bazen bir ağaç insana bilge,
Yine de sevgiyi davet edince huzur da girdi kapıdan gizlice...
Sayfa 123Kitabı okudu
