BENİ BENİMLE BIRAK
Insanlar için ve tabiat için iyi şeyler düşünmüyordum; dünyaya kendimden bir şey veremiyordum. Kendimi kendime saklıyordum; kendiliğimden bir davranışta bulunmuyordum.
“Nefret edecek bir sürü şey gelirdi aklıma, ama sonunda yine kendimden nefret ederdim. Geceleri çok düşünmekten gündüzleri başım ağrırdı.”
Yaşamak
Bu derin içsel yalnızlığın beni içine mıhladığı bu uçurumdan çıkacağıma dair hiçbir umudum yok artık, içinde bulunduğum yalnızlık engin ve mutlak: Onu dindirebilecek hiçbir şey, gerçekten de hiçbir şey yok; oysa her şey onu şiddetlendirebilir. İçimdeki soğuğu eritebilecek hiçbir ısı yok; beni saran karanlığı aydınlatabilecek hiçbir ışık da yok. Günlerim, hayatım, kaygı ve umutsuzluğa mahkûm. Bir kimliğe sahip olmanın: bir kimliği olmanın ne demek olduğunu bilmez oldum artık. Canlılar arasında bir ölü, ölüler arasında da bir canlıyım; hâlâ anlam taşıyan yegâne şey intiharmış gibi geliyor bana. Hayatım, var olan her şeyden ve özellikle de kendimden iğrenmemi sağlayan salt bir olumsuzluk oldu.
Sayfa 92 - Yapı Kredi Yayınları
