"Acaba iyi bir şey olacak mı? Hayır, dedim kendime. İyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı. Sürüncemede kalan heyecanlardan ancak kötü şeyler çıkar. Ya da hiç bir şey çıkmaz."
En sevdiğim yazar Oğuz Atay'ın bu okuduğum 3.kitabı.Öncelikle kitap,daha önce okuduğum Tutunamayanlar ve Tehlikeli Oyunlar kadar güçlü bir kitap.8 hikayenin 8'i birden içine alıyor okuru.Oğuz Atay'ın diğer kitaplarında tanık olduğumuz o dil mevcut.Burjuva sınıfını çok iyi bilip,aslında o sınıfın içindeki yalnızlığını yazdıklarıyla dile getiren bir yazar olduğunu düşünüyorum kendisinin.Kitaplarında yazdıklarıyla da bunu gösteriyor.Alaycı üslubu sizi güldürürken aynı zamanda acıtıyor.En sevdiğim hikaye kitabın başlığını aldığı Korkuyu Beklerken oldu.Bu hikaye bir roman kadar güçlü bir konudan oluşmakta.Oğuz Atay'ı biraz daha derinden bilen biri olarak babasına yazdığı mektup da beni derinden etkiledi.Mektup ile bir kez daha hayatta bir yer bulunamayan,tutunmakta zorluk çekerken bunu aynı zamanda kendisiyle ve hatta babasıyla alay ederek yazıya döken Oğuz Atay görüyoruz.Kitabın sonunu ben burdayım okur sen neredesin diyerek bitirdiğimde,şuan yaşasaydı kitaplarının ne derece okunduğunu görseydi ne hissederdi acaba diye düşünmekten kendimi alıkoyamadım.Yine de Oğuz Atay'ı okumadığımız bir dünya düşünemiyorum.Bu yüzden okuyun,okutturun.
Acaba iyi bir şey olacak mı? Hayır, dedim kendi kendime. İyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı. Sürüncemede kalan heyecanlardan ancak kötü şeyler çıkar. Ya da hiçbir şey çıkmaz.