#Veda senaryoları
Veda senaryolarımı yazıyorum dostluklarına sadık kalanlara,
Uzun süredir yapmadığım bir şey yapıp itiraf ediyorum kendime.
Gitmeli cümleler hazırlıyorum,
Hayatıma misafir gelenlere sonra terk edenlere, benim masalım buraya kadar demek istiyorum.Yarınım da olsun istediklerim olmasa da.
YAŞASIN METİN HARA AŞKI...
Artık yazmayacak, konuşmayacak, tartışmayacaktım; kendime dönecektim. Kendime dönmeye çalıştım bir de ne göreyim kendim yokum. Baktım ki ben ile "biz" arasında büyük bir uçurum oluşmuş.
Neyse kendimden geçmeden konuya geçeyim.
1960'lı yıllarda ABD'de siyahi bilinç hareketi ortaya çıktığı zaman iktidar bunu
ŞEYHMUS DİKEN YAZDI Alipaşa, Lalabey ve Suriçi…
Defalarca yazdım, söyledim. Benim bugün adına “Diyarbakır” denen şehirle değil! Şehrin 1950’li yıllara kadar fiziki varoluşunun binler yıllık kalıtsal abidesi olan etrafı surlarla çevrili ve bugün kısaca adı “Suriçi” diye telaffuz edilen kadim Amida ile ruhi şekillenme birliğim var. Çok adlar almıştır tarih boyunca; Amid, Amida, Dikranagerd,
Herşeyi geç de insanlar neden göründükleri gibi değiller? Samimiyetsiz gözler nasıl da belli eder kendini. Zaman onları da affetme zamanı. Affetmek altta kalmak değil onları tamamen hayatınızdan çıkartmak aslında. Bunu kendime hatırlatmak için her yere yazıyorum çünkü yine darda kalacağım zamanlar olacak ve açıp bu yazdıklarımı tekrar tekrar okuyacağım. Ta ki iyicene benimseyene kadar!
Hissizlik
Hissizleşiyorum galiba
Bir kitapta okumuştum
Ölümlerin en ağırıymış
Yaşarken ölmek gibiymiş
Nefes alıyorum ama
Şöyle dolu dolu, şevkle değil
Nefes almak gibi işte
Yazıyorum bazen
Ardımda kalanlara değil
Kendime kendim için yazıyorum
Hissetmek için bir nebze olsun
Biliyorum
Olmayacak eskisi gibi
Ama bir nebze işte be
Hissetmek ya da hissedeyazmak için
Yazıyorum kendime..
..O'na de ki;
" Gülüyorum , rüzgarlıyım ve tersten esiyorum.
İyiyim..
Bazen yağmurluyum, zaten ıslanmışım.
İyiyim.
Yaralarımı kendime yakıştırmakla meşgulüm.
İyiyim.
Yalan dünyadan bezmeden okuyorum, yazıyorum.
İyiyim.
İşaret ve itiraz parmağımı yitirmeden parmaklarımla da konuşuyorum. İyiyim.
Yolları aşındırmak için hâlâ heves nefes yürüyorum.
İyiyim.
Boş duvar görünce heyecanlanıyorum.
İyiyim.
Hâlâ göğe taş atıp altında duruyorum.
İyiyim.
Yaralarımı şımartıyorum.
Her şeye rağmen iyiyim. "
Sezai Sarıoğlu