Umut Akça
@kendimebirumut
Boxing & Books
Boks antrenörü
İstanbul
14 okur puanı
Aralık 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
En büyük prangalarımız, pişmanlıklarımız...
Hemen hemen hepimizin değiştirmek isteyip de eskiden yapmış olduğumuz hatalar yüzünden değiştiremeyeceğini düşündüğü davranışları vardır elbet. Hep o insan olup, aynı şekilde kalacağımızı sanırız.
Marshall Goldsmith, bu kitapta Buddha'nın Her Nefes Paradigmasından bahsediyor ve bu felsefeye göre, kendimizin; eski kendimiz, şimdiki kendimiz ve gelecekteki kendimizin de dahil olduğu sayısız bir benlikler serisi olduğumuzu ve aldığımız her nefeste bir sonraki kendimize dönüştüğümüzü savunuyor.
Bu kitap bana aldığım her nefeste şimdiki ve gelecekteki kendime her zaman bir şans vermem gerektiğini öğretti,
Değişebileceğimize inanmayanlara inat...
Uçurumdan Düşen, Geleceğimiz
"Bir kitabı okuyup bitirdiğiniz zaman, bunu yazan keşke çok yakın bir arkadaşım olsaydı da, canım her istediğinde onu telefonla arayıp konuşabilseydim diyorsanız, o kitap bence gerçekten iyidir."
Bu cümleyi kanıtlamak, sanki işte bunun gibi demek için yazmış 
J. D. Salinger
Birçok kez evet işte bu dedikten sonra kitabın kapağını kapatıp göğsünüze bastıracağınız bir kitap. Bazı yerlerde kahkahalara boğulup, tebessümle okumaya devam edeceğiniz bir kitap.
En sevdiğim yanıysa, çok gerçek bir kaygıyı içermesi. Çocuklarımızın uçurumdan aşağı düştüğünü görüyor Holden ve onların hepsini yakalasın, düşmesinler istiyor. Sizin de elinden tutup, uçurumdan düşmesini engelleyeceğiniz nice çocuklar olsun sayın okur dostlarım. Hele de böyle bir dönemde...
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Yağmur Suyu Biriktiren Çocuklar
Yazıma kitaptaki şu güzel alıntıyla başlamak istiyorum: “Bir şey sunulmuştu bana, bir hediye, bir meyve. Ama ben o meyveden tadamadım, gök erik gibi kaldı avcumda dünya. Şimdi ben uykusuzum, yalınayağım, kendimle meşgulüm. Kapımın önünde boş peynir tenekeleri, yağmur suyu biriktiriyorum"
Bir süre yere paralel gidiyorsak muhtemelen bir süre sonra çakılacağız. Çakılırız çünkü kanatlarımız bize aitse rüzgar genelde ailedir.
Çoğumuzun annesi babası yaşıyordur ama büyük çoğunluğumuzun ailesindeki insanların tek ortak noktası yalnızca aynı çatı altında yaşamaları değil mi?
Annesizliği babasızlığı 'şanslıysak' ailedeki başka bir birey belki abi/abla belki de kardeşimiz kendi sıfatından daha da fazla yer doldurmaya çalışarak kapatmaya çalışır, yamar yüreğimizi.
Başak da bu kitapta gönlü yamalı bir bohçaya dönen, bizim gibi biri.
Biz de ne yapacağımızı, bize sunulan şeylerle nasıl bir yol izleyeceğine bir türlü karar veremeyen, bir şey yaptığımız zaman, bunu sen mi yaptın?, denilenlerden değil miyiz?
Ve 
İsmet Özel' in dediği gibi, "Kapanmaz yağmurun açtığı yaralar çocuklarda"
Özellikle 'ailesiz' olanlarda...
