Hepimiz zaman zaman kaçtık kaygıdan ve içimizdeki korkulardan. Bu duygular belki eşimizle belki işimizle hatta belki de hayatımızla alakalıydı. Bir ses çıkıp bize, nasıl olsa yaparsın, dedi. Biz de kandık. Kanmaya da devam ediyoruz. Kierkegaard belki de kaygıyı faydalı bulmakta haklıydı çünkü kaygı ve korku tedbiri yanında getirir.
Yüzleşmedikçe kendimiz olamayacağız, adım atmadıkça bu çöllerden çıkamayacağız. Bir adım atmaya bu kitapla neden başlanamasın?