Varoluş sancıları herkeste varolmuş
XIX İLKGENÇLİK
İlkgençlik yıllarımda sürekli düşünmekten, hayal etmekten hoşlandığım şeylerin neler olduğunu söylesem, sanırım kimse inanmaz bana. Çünkü bunlar ne yaşıma ne de toplumsal durumuma uygun şeylerdi. Ama kanımca insanın toplumsal konumuyla ahlaki konumu arasındaki birbirini tutmazlık, gerçekliğin en şaşmaz belirtisidir.
Kendi içime
Sayfa 225Kitabı okuyor
Bir taplu cizdim, odaya astım ve o odaya kimse girmedi.
Kimse bilmedi görmedi o tapluyu unutulmuş kalmış, benim gibi kendimi haps ettiğim dünyamda kimse görünmedi beni varlığım hiç bir zaman olmadı artık yok olmaya mahkum oldum.
Artık küflenmiş ve çürümeye bırakılmışım.
Çizen olduyda yaşadan olmadın.
Merhaba herkese, 
Seneca'nın yazmış olduğu 
Mutlu Yaşam Üzerine – Yaşamın Kısalığı Üzerine kitabı sosyal medya'da gezinirken çok dikkatimi çekmişti. Okumaya başladığımda kitabın ilk bölümü "Mutlu Yaşam Üzerine" beni çok sıktı. Felsefe okumaya alışık olmadığım için hem okuyup hem kendi fikrimi üretmek hem yazarın fikrine yetişmek benim için çok zor oldu. İlk bölümü ne zaman bitecek diye diye yedim kendimi. Ama kitabın diğer bir bölümü "Yaşamın Kısalığı Üzerine" beni çok çekti, bu bölümü büyük bir zevkle okudum gerçekten.
Kitabın ilk bölümünde çokça cümleler çizdim açıkcası bunlar benim anlayabildiğim tek yerler oldu ikinci kısımın her satırı çizilmesi gerekiyordu bence o yüzden nokta atışları yapmaya çalıştım sözleri çizerken.
Mutlu Yaşam Üzerine – Yaşamın Kısalığı ÜzerineSeneca · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20217.5k okunma
Şuan bulunduğum beni, ben çizdim ben. Ben değiştirdim kendimi evet. Aramayın boşuna eski beni. Bulunmak istemiyorum.
Her vurgunda, bir sonraki kitaba açıyorum ciğerlerimi. Parçalansa bedenim korkmam, kaç kere yeniden çizdim kendimi defterlerime.
"Yuvam Helin,"
"En büyük hatalarımı, kendi bildiğim yollarımı yürümeye çalışırken yaptığımı fark ettim, Helin. Canım yandı, kendi yollarımı çizdim; canları yandı, onlara yol çizdim; senin canın yandı, sana bir yeni bir yol çizdim ama bir şey fark ettim: Sen de bana bir yol çizmişsin. O yolda sevginin adını vermişsin. Her adımda
Sayfa 116 - IndigoKitabı okudu
Bir umut çizdim avuçlarıma tüm umutsuzluklarımı silmek için. Kendimi kaybettim içimde, artık bir yabancı var. Benden kalanların izini bulmak için bıraktığım umut kırıntılarımı da kaybettim bir şekilde. Umutsuzluklarla dolu bu kişi çok yabancı bana. İnsan kendiyle baş başa kalınca ne konuşur, nasıl konuşur bilemez oldum. Bu koca sessizlik yığını içinde bir ağıt var hissedebiliyorum. Hissedebiliyorum ama kapatmışım tüm kapıları hislerime. Tüm bu boşluğun içinde bir umut çizdim avuçlarıma. Dönüp gelip kendime yerleşeyim diye.