Bugünün incelemesi, müthiş ve eksiksiz bir bilimkurgu olan Sonsuzluğun Sonu olacak.
Murat Ç ile başladığımız Asimov okumasının ilk kitabıydı Sonsuzluğun Sonu ve ben yaklaşık iki günde kitabı okudum. Hem de ne okuma! Sayfaları hızla çevirip olayları anlamaktan, terimleri tam anlamıyla kavramaktan ve heyecandan başka hiçbir şeye odaklanamadım.
Başkaları gibi körlemesine sevince boğulamam ben; kendimi böylesine aldatamam.
Sayfa 195Kitabı okudu
"İnsan yeryüzünde neler çeker, ne felaketlere katlanır... Tanrı yardım etsin de yalan söyleyip kendimi övmeyeyim. Çünkü böyle insanları düşünürken kendimi de onlardan sanıyorum."
"Bazen uzun mesafeler yürümek gerekir .. Yürüyorum; ama çirkefe, rezilliğe mi yoksa aydınlığa, sevince mi gittiğimi bilmiyorum. Bütün felaket bunda. Zaten bu dünyada muamma olmayan ne var ki!"
