GECE YARISI KAPIMA KERTENKELE BIRAKAN GİZEMLİ YARATIK
Gecenin bir yarısı, tek odalı odamda yatağımda uzanmış, uyku tutmayan gözlerimle telefonumla dünyadaki gelişmeleri takip ediyordum. Derken kapıdan gelen sesler dikkatimi çekti. Miyavlayan bir kedi sesi. Üstelik tam da kapımın önünde. Kapıyı açtım ve karşıma tanıdık bir sarı renk çıktı: Sarı Dişi! Birkaç günde bir uğrayan, ofisin önünde arada bir
Varken "iyi ki varsın" diyebilmek....
Bu uygulamayi çoğu zaman içimi boşalttığım bı sayfa gibi görüp, elimden geldiğince üzeri örtülü cümlelerle kendime,zamana bı iz bırakıyorum
Ama bugün, 'derdim bendeki saygınlığını kaybeder' düşüncesini atıp.
Sadece bir kişinin sonuna kadar okuyup bı hatırlatmaya vesile olması niyeti ile perdesiz yazacağım.. acının edebiyatını yapıp
Yakamoz& Papatya [1-8] hepsini okumak isteyenlere...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
Bazen burnumun direği sızlar. Belli belirsiz göz yaşları yanağımdan süzülür.
Tutarım kendimi, korkarım katıla katıla ağlamaktan.
Çoğunun motivasyonundan;
Bir ihmale,
Bir eksikliği tamamlayamamaya,
Bir acizliğe,
Bir gurur duymaya,
Ya da taşıyamadığım bir sevince.
İnsana dair işte...
"Seni düşündüğümde kâh bir hüzün kâh bir mutlulukla doluyorum
İçimi büsbütün seninle dolduruyorum
Sevginle büyütüyorum kendimi
Seni sevince daha iyi bir insan oluyorum
Tabii sen bunların hiçbiri görmüyorsun, fark etmiyorsun, olsun varsın
Seni uzaktan sevmeler de güzel" (Jack Brighty'den)