Yakamoz& Papatya[14-18]
Yakamoz'un mektuplarından...
Ay yüzlü çiçeğim Papatya,
Uzun süredir pek yakındığım bir konuya değinmek istiyorum. Sürekli dolaşıyorsun be kafamda sevdiceğim, tüm fikrimde sen varsın. Düşüncelerim çekiyor teslim bayraklarını birer birer; bir tek sana yeniliyor şu kalp, şu adam, şu garip...
Bazen unuttum diyorum kendi kendime. "Bak,
Uğursuz Bir Şey Geliyor Bu Yana
“Baba, dedi Will çok alçak sesle. “Sen iyi bir insan mısın?”
“Senin ve annen için, evet, olmaya çalışıyorum. Ama hiçbir insan kendi başına bir kahraman değildir. Ben kendimle bir ömür yaşadım, Will. Kendimle ilgili bilmeye değer her şeyi biliyorum—“
“Ve bunları topladığında…?”
“Toplamları mı? Geçip giderlerken ve ben çoğunlukla çok sessiz ve gergin otururken, evet, sanırım iyiyim.”
Sayfa 130 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Kitap alıntısı dışında duygu ve düşüncelerimi paylaşmak istediğim bir dönem(kısa sürecek) Benim nasıl biri olduğum neler yaşadığım burda kimsenin umrunda değildir, kimseyi de ilgilendirmez zaten. Çoğu zaman bunu düşünerek yazmıyorum kendimle ilgili hiçbir şeyi.
Yeni yeni keşfettiğim gerçekten böyleymişim ve buna göre tepki vermem gerekiyormuş diye
Burası sağlam dediğim her yerde kederle, burada iyiyim dediğim her yerde acıyla iki yüzlülükle karşılaştım.
Keşke insanlardan uzaklaşmaya çalışırken kalbimde elimi tutmayı öğrenseydi. Koştuğum yerler yüzünden pişman olmaz, kendimle kanlı bıçaklı olmazdım.
Bana dokunmayın, ben kendimle iyiyim.
Sayfa 50 - Olimpos YayınlarıKitabı okudu
iyiyim, diyorum.
iyisin, çünkü bunun başka insanlar için ne anlama geldiğini unutmuşsun, diyor.
