Paranın olduğu yerde hem din yalandır hem de özgürlük.
Zira aslında insan yalandır.
"Ben senin ve düşüncelerinin düşmanıyım. Fakat düşüncelerini özgürce açıklayabilmen için canımı feda etmeye hazırım." Sartre
Ben herkesi rahatlatmak için gelmedim, ben rahatları rahatsız etmeye geldim. Ben esrar ve eroin miyim ki herkesi rahatlatayım. Ben yazılı cevapları olanlardan değilim. Eğer birisi gerçekten bir hizmet yapmak istiyorsa, rahat insanları rahatsız etmeli, suskunları konuşur, uysalları hareketli hale getirmeli, donuk insanlar arasında karşıtlık ve mücadele çıkarmalıdır. Vallahi bu insanlar arasında şüphe yaratmak, kesin bilgi meydana getirmekten bin kat daha büyük hizmettir. Çünkü bu şekilde fertlere telkin ve şırınga edilen o kesinlik, uyuşturucu maddedir. Böyle bir kesinliğin değeri yoktur. Böyle bir kesinliğe tutulmuş yedi yüz milyon Müslümanımız vardır ki iki paralık değerleri yoktur. Ancak şüphe, kalp titremesi, sarsılma, ızdırap ve dertten sonra meydana gelen şeyin değeri vardır.
Küfürden sonraki imanın...
Mevcut olan veya olmayanla benim bir işim yoktur. Olması gereken şeyle işim vardır.
Çünkü yönü belli olmayan bireysel özgürlük, zillet ve fesat saçan pis bir bataklığa dönüşür.
Eğer bu irfani duygu alınırsa insan, daha mükemmel, daha zeki, daha akıllı, daha güçlü ve doğaya, ihtiyaçlarına daha egemen bir hale gelir. Halbuki insan bundan daha fazlasıdır, daha fazlasına layıktır. İnsana üstünlük ve şeref veren şey, irfani histir. Bu gereksinim ve susuzluk insanın gelişmesine paralel olarak artar. Gördüğümüz mükemmel insanlar, her şeye razı değildirler.