Ses hiç kesilmeden sürüyordu.
Winston bir an kendine geldi ve ötekilerle birlikte bağırıdığını, topuklarını var gücüyle iskemlenin basamağına vurduğunu fark etti. İki Dakika Nefret'in en korkunç yanı, insanın katılmak zorunda olması değil, katılmaktan kendini alamamasıydı. Otuz saniye sonra en küçük bir zorlamaya gerek kalmıyordu. Tüm topluluk, elektrik akımına kapılmışçasına, ürkünç bir kin ve nefretle azgınlaşıyor, öldürme, işkence yapma, yüzleri bir balyozla yamyassı etme isteğine kapılıyor, insanlar ellerinde olmadan yüzleri kaskatı kesilerek çılgınlar gibi bağırıp çağırıyorlardı. Ama yine de, duyulan öfke, bir pürmüzün alevi gibi bir nesneden öbürüne yöneltilebilen, soyut,kimseyi hedef almayan bir duyguydu.
Ancak modern dünyanın modern eleklerinden geçmiş modern artıklar için, başka bir canlıya zarar vermemenin onlarca hukuki yolu, ahlaki, dini, toplumsal nedeni vardır. İnsanlığın doğal gelişimi bu yöndedir. Yani kendinden utandığı için kendini kısıtlamak yönünde. Tıpkı kurda dönüşeceğini bilen adamın kendini yatağına zincirlemesi gibi. Ancak, üstüne birkaç jeolojik katman da binse, insan biçimi değişse de insanlığın değişmeyeceği bilindiğinden cinayetler kişisel olarak devam edecektir. Yani insan, öldürme istediğini yerine getirmek için intihar edecektir.
Sayfa 89Kitabı okudu
Bu günahsız gözlerimi de yaktırma bana.
Sana mı ona mı inanayım battım yalana.
Tam unuttum dediğim an bulaştın yakama.
Bi de onu öperken de baktın ya bana.
Sen, en pis hali nefretin.
Huzuru beni düşünmeden kendine çektin.
Bu masaya bir resmin az geldi.
Dön de gururum yine bana ihanet etsin.
Bu evi, eşyaları bile sattırma bana.
Bütün
Kuşku duyması normaldi. İster kendini koruma, ister ani heyecan sonucunda olsun bir nedene dayanması koşuluyla her insan öldürme dürtüsünü sahipti.
Sayfa 137Kitabı okudu
